Intern (06-02-2017)

Behalve Hoeven, dat even langskwam om een vergeten extern-partij tegen RSG-B in te halen en met 3½-½ verloor, zijn de volgende 5 partijen gespeeld:

A-groep:

André van de Laar – Nico Kloosterboer:  ½-½.

Voorafgaand aan de partij werd in het café door de beide heren al flink overleg gepleegd over welke opening vanavond gespeeld zou worden (joke) en uw verslaggever kreeg toen al de ingeving, dat het weer eens remise zou worden, met een Nico die natuurlijk duidelijk beter stond, maar ook behoorlijk in tijdnood. De uitslag was voor de oude meesters zelf ook totaal geen verrassing.

Ben Cartens – Patrick Heijnen: 1-0.

Patrick kwam al vragend binnen tegen wie hij vanavond moest, had er blijkbaar weinig zin of fiducie in tegen een tegenstander, die naar eigen zeggen vast van plan is om de hele A-groep van de kaart te vegen. In de onduidelijke opening werd een rare afwijking van een onbekende variant gespeeld en Patrick offerde ook nog een stuk voor onzichtbare kansen. Dit bleek niet voldoende.

Marc Naalden – Pieter de Nijs: 1-0.

Pieter had naar eigen dunken een vreselijk spannende partij tegen Marc en vond zichzelf tactisch gevaarlijk en goed, rokeerde niet, speelde bij zet 6 al f6 om het nog gevaarlijker te maken, offerde een pion en raakte van de regen in de drup. Pieter bood regelmatig remise aan, maar Marc was totaal niet onder de indruk en begon al tijdens het eindspel, waarin ik een paard achter stond aan zijn verslagje en vertelde achteraf, dat ik de partij na mijn zesde zet al had weggegeven. Over gevaarlijk gesproken ………Laat ik het maar op mijn Franse slag steken…..

B-groep:

Jacques Smits – Bart van Oosterhout: 1-0.

In een Siciliaanse opening kreeg wit veel druk op de zwarte stelling, zonder dar zwart daar veel aan kon doen. Een doorbraak van wit in het centrum leidde tot stukverlies en de zwarte stelling stortte in.

Pierre Bol – Joey Wattimena: 0-1.

Een goede opening met wit iets dreigender, maar met een pion achterstand. Wit kon via een penning wel een centrum-pion terugpakken, maar zag dit over het hoofd. Zwart kon de steeds sterkere witte druk nog maar net pareren, totdat wit in het eindspel een paard weggaf en daarmee de partij.