Onder de hoede van chauffeur Jacques Smits togen we naar Tilburg. Onderweg bleek al dat de code geel waarschuwing van het KNMI waarschijnlijk bedoeld was om onze tegenstanders te wijzen op het gevaar uit Roosendaal want op de weg was hier weinig van te merken. Teamcaptain Hans mocht uitrusten van zijn Cubaanse vermoeienissen en zekerheidje moest wegens privé omstandigheden op het laatste moment forfait geven. Als invaller meende ik daarom recht te hebben op het vierde bord, maar in de auto werd mij al snel duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling was.
In Tilburg troffen we onze kopman Nico, die ons met open armen ontving. Frank had voor de zekerheid zijn pinpas meegenomen, omdat hem bij een eerdere gelegenheid gebleken was dat contant betalen hier niet geaccepteerd werd. Bij vertrek zou overigens dan weer wel blijken dat in de parkeergarage alleen met contant geld kon worden betaald en niet met de Pinpas. Rare jongens, die Tilburgers. In de zaal bleken onze tegenstanders én onze fans Eric Jan Colijn en Jordy Schouten al aanwezig, zodat direct na de toespraak van Cesar Becx kon worden begonnen.
Nico met wit speelde iets te passief en kwam gedrongen te staan. Na het ruilen van de dames leken de problemen opgelost en bood hij remise aan. Zijn tegenstander wilde echter doorspelen en zoals wel vaker kwam Nico in tijdnood en ging hij helaas door zijn vlag.
Inmiddels had ik aan het tweede bord ons al op voorsprong gezet. Met zwart kreeg ik vanuit een Siciliaanse opening het initiatief en we belandden in een dame en toreneindspel waarin ik twee verbonden vrije plus pionnen had. Toen hij mijn aanval op zijn dame dacht te pareren met een aanval op mijn dame deed een tussenschaakje van mijn dame wonderen en mocht ik die van hem en de overwinning in ontvangst nemen.
Aan het derde bord had Jacques een kwaliteit gewonnen maar door een onachtzaamheid verspeelde hij die zonder noodzaak weer en ontstaat er een gelijkwaardige stelling, waarin wat stukken en pionnen werden geruild. Uiteindelijk kwam er een dame met loper en pionnen tegen dame met paard en pionnen eindspel op het bord waarin Jacques remise aanbood. Zijn opponent had een pluspion, wilde doorspelen en gaf op de volgende zet direct de pluspion weg en de heren besloten alsnog tot remise. Bij de stand 1,5 – 1,5 hing alles nu van wethouder Rockx af.
In een gelijkstaande toreneindspel lokte hij de toeschouwers met drommen naar zijn bord om vervolgens zijn ongenoegen te uiten door hardop te kennen te geven, dat het gelet op het aantal omstanders wel een geweldige partij moest zijn. Door de koning van de tegenstander op de onderste rij te houden en met de eigen pionnen op te rukken leek een eindspel te ontstaan van toren en pion voor Frank tegen alleen een toren voor zijn tegenstander. Hoewel dat eindspel bijna zeker gewonnen zou zijn liet zijn tegenstander het zover niet komen door pardoes zijn toren weg te geven.
1,5 tegen 2,5 in ons voordeel, omdat de teamcaptain ons vooraf te kennen gegeven had dat verliezen geen optie was.