Pierre Hellemons werd geboren op 28 februari 1957 in de Stoopstraat in Roosendaal. Tweede kind uit het huwelijk van “de platte van den Ouwenbosch” en zijn moeder. “De platte van den Ouwenbosch” was de bijnaam van zijn vader, die vroeger een goede amateurwielrenner was geweest. Hoezo platte? Ja, “agge lek ree moeste zelf oewe band repareren of vervangen”. “Ge aar zelf reserve banden als nun sjerp rond oe lijf hangen”. “Houten banden?” Het was lachen op verjaardagsfeestjes. “Moeder ik neem er nog een” en moeder knikte goedkeurend.
In het “Brabants Nieuwsblad” las hij een keer een verslag van het wereldkampioenschap schaken. Daar stonden de zetten in, die partijen kon je naspelen. Er ging een wereld voor hem open. Hij leerde schaken van zijn vriend Ben. Te laat. Veel te laat, vond hijzelf.
Van zijn eerste schreden op het schaakpodium is weinig bewaard gebleven. Hij speelde, in het begin van de jaren 80, bij de Pion en daarnaast correspondentieschaak bij de NBC. Tarrasch, Lasker, Fischer en Spassky waren zijn grote voorbeelden.
Eind jaren 90, van de vorige eeuw, werd hij de eerste voorzitter van het Roosendaalsch Schaak Genootschap. Hij leverde op de clubavond altijd een positieve bijdrage, bracht zijn punten voor het RSG in de externe competitie binnen en bleef het Genootschap trouw tot in den Doedt.
In de volgende partijen, sommige zonder commentaar andere hier en daar voorzien van een opmerking, schetsen we een humoristisch beeld van een uitzonderlijk mensch. Hier volgt een stuk dat Pierre schreef ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van het RSG.
Een persoonlijke terugblik op bagger, bunt, kaf en soms iets goeds.
“Kik, praot nouw maauwer!!”
Dit sprak mijn vader steeds bij het bereiken van een mijlpaal en verdomd de man heeft er velen bereikt. Maar ja wat wilt U, hij kwam uit dun ‘Ouwenbosch’ dus hij deugde alsmede zijn off-spring te weten Uw oud voorzitter en medeoprichter, ondergetekende.
Een mens moet niet teveel terugblikken. Op die manier toert men door het leven loerend door de achteruitkijkspiegel terwijl de voorruit zoveel breder is. Maar soms wordt een mens gedwongen terug te blikken in het vale verleden omdat er een markeringspunt is bereikt. Zoals nu: 10 jaar Roosendaalsch Schaakgenootschap, een zaak waar men niet te geringschattend over moet praten. Veel water onder de brug! Veel gedane zaken en ook deze nemen geen keer.
Om dit gedenkwaardig moment wat op te fleuren kreeg ik het absolute waanidee U een keur uit mijn persoonlijke collectie “schaakpartijen” aan te bieden. Ik ben dus gaan grasduinen, maar de ontnuchtering is wreed, de kater enorm. Er klopt er niet een………………. Chessbase met Fritz in de kielzog, filtert alles eruit. Leuke combinaties blijken zo lek als een zeef. Blunders blijken soms goede zetten en vice versa. Waar ik dacht +1.5 zegt vriend
Fritz –5.80. Ik heb uit pure frustratie drie dagen aan de dunne gestaan en heb mijn beide dwergteckels een schop verkocht.
Dan maar naar mijn verzameling correspondentiepartijen gerept, want daar is over nagedacht. 40 partijen heb ik bezien. Aardig, maar geen publicatie waard.
Toch heb ik een paar aardigheidjes voor U uit mijn collectie weten te filteren, want we zijn natuurlijk niet echt van God los.
Volgende keer heb ik in de aanbieding:
1. de Polugaevski variant waarvan ik alles weet maar die dus nooit gespeeld wordt
2. De zet Th8!!!!!!! van Euwe waarmee hij bewees wèl geniaal te zijn
3. hoe U redelijk risicoloos een fantastische carabonara saus kunt maken.
U zegt het maar
Pierre Hellemons
Oud voorzitter, thans asceet.
