“Ja, we zijn oneven loot mij maar vrij”. De laatste ronde van de interne competitie is gespeeld en de kampioen was al bekend. Ivo gefeliciteerd met het behaalde kampioenschap. De speelzaal bood een trieste aanblik. 6 borden en 13 Genoten aanwezig. Hans, herstellende van een zware operatie, was toeschouwer en genoot zichtbaar.
Ivo was vrij, maar was bereid om tegen André te spelen. De voorspelbaarheid van de uitslag werd humoristisch aangekaart bij de tijdelijke wedstrijdleider. Deze zag echter geen andere oplossing en annonceerde de indeling met een welluidende stem.
De Kraker van deze ronde speelde zich af in de onderste regionen van de ranglijst. Rob speelde, met wit nog wel, tegen Leo. Leo wint de kwaliteit met een Paard Drietand en met een aftrekaanval de Dame van Rob, klasse gecombineerd. Leo pakt alles wat ie pakken kan en wint.
De zetten, die gedaan worden, in de partijen, weerspiegelen het niveau van het spel. De Genoot zwoegt en doet een euvele poging goed uit de opening te komen om daarna in de bagger, die de laatste ronde van zo’n keizercompetitie altijd met zich meebrengt, te belanden en de ene na de andere grafzet produceert.
Geheel volgens de traditie van het RSG, kwam er weer een Koningsgambiet op het bord. De strijd was kort, zie de uitslagen elders op deze site.
Een veel gehoorde klacht is dat het Keizersysteem niet spannend is aan het slot van het seizoen. Men zou de promotie en degradatie missen en men concludeert dan ook, en misschien wel terecht, dat de partijen nergens meer om gaan. Dan zouden die partijen gespeeld worden om “Des Keizers Baard”. Genoten ” Kannie waar zijn “.
De kritiek komt vooral van de tegenstanders van het Keizersysteem binnen het Genootschap. Begrijpelijk. De hang naar het oude en bekende en daarbij, een systeem dat Frans, door 1 ronde mee te spelen en te winnen, een TPR geeft van 2200, is ook maar een getal, edoch een bedenkelijke waardering. Genoten, de geschoonde ranglijst ziet er anders uit.
Als 1ste jaar van een pilot viel het Keizersysteem niet tegen, nu nog deelnemers, die zich opgeven voor de competitie en ook daadwerkelijk meedoen en uitspelen, een bereikbare competitieleider, snelle communicatie via het internet en een bestuur dat erachter gaat staan, dan zeg ik: “nog een jaar doen”.