Roosendaalsch Schaak Genootschap

Geheel in de traditie van de duels tussen de Oranje Leeuwen en de Rode Duivels en tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert, vond op 24 mei de derde interland plaats op 64 velden. Eerdere afleveringen vonden plaats in Zundert (2023) en Brasschaat (2024). Het Nederlandse team bestond uit schakers van RSG en De Raadsheer, het Belgische team uit schakers van Brasschaak (waaronder nogal wat Nederlanders).

de staredown bij aanvang

Kort gezegd: we gingen plat op onze bek, er was geen houden aan. We mochten het beeld van de beker nog eens even goed in ons opnemen, voordat hij weer terug naar Brasschaat ging.

Het Nederlandse team keek halverwege de middag al tegen een aanzienlijke achterstand aan. Die werd wel langzaam ingelopen, maar met vier punten achter en nog drie partijen te gaan was het pleit beslecht. Die drie resterende partijen werden wel allemaal door de Nederlanders gewonnen, waaronder een fraai exemplaar van ons eigen “comeback-kid” Jan Schuurmans aan het eerste bord.

De einduitslag was daarmee 10-9 voor België, uiteindelijk toch nog de kleinst mogelijke winst. Zoals gebruikelijk werd ook aan de derde helft voldoende aandacht besteed.

Volgend jaar revanche in Brasschaat!   

Geen titel van weer een nieuw Suske en Wiske- album  (Titanen in het Trefpunt ook niet), maar de kille weergave van een donderdagavond in de Avondcompetitie A2 van de NBSB  

Het bezoek aan Rucphen in de avondcompetitie liep slecht af: 3-1 voor Eeuwig Schaak en daar viel niets op af te dingen. Ik liet al vrij snel mijn dame insluiten, Jacques liep in een goede stelling aan tegen een plofmat (?), Nico kwam tegen zijn gewoonte in een minder eindspel terecht en alleen Hans wist rustig te blijven en speelde zijn partij beheerst naar winst.

Nu is dit debacle wel te verklaren: Alleen captain Hans was de zaterdag daarvoor buiten de ploeg gelaten om hem te sparen voor deze avond, de anderen hadden die zware wedstrijd (en een pilsje na het werk) nog in de benen zitten.
Verder is het alom bekend dat Rucphenders veel beter tegen Hollandse Hits bestand zijn dan de wat fijnbesnaarder schakers uit Roosendaal en dit wapen werd heel sluw ingezet door onze tegenstanders.
We hebben ons echter solide gehandhaafd in deze poule en eindigen midden in het peloton.    

Team	MP	BP	1	2	3	4	5	6	7
1. ’t Paardje B	10	17	☓	2	2	4	3½	2½	3
2. De Raadsheer B	8	14	2	☓	3	1½	2½	2	3
3. Eeuwig Schaak A	6	12	2	1	☓	3	1	2	3
4. RSG A	6	11.5	0	2½	1	☓	3½	1	3½
5. DSC Dongen B	6	10.5	½	1½	3	½	☓	2½	2½
6. Caïssa Gilze-Rijen A	4	11	1½	2	2	3	1½	☓	1
7. De Baronie C	2	8	1	1	1	½	1½	3	☓

In de laatste ronde van de zaterdagcompetitie konden we niets riskeren: Bij verlies zou Bergen op Zoom ons nog kunnen passeren, dus we moesten tegen Souburg 2 tenminste gelijk spelen en liefst winnen.  
We speelden in de Heerensalon van de Veestallen, waar het alleen nog ontbrak aan het rustgevende getik van houten klokken en een laaghangende mist van gematteerde sigaren. Comfortabele stoelen en genoeg elleboogruimte, dus een goede ambiance om vernietigend uit te halen.

Als captain past het om voor te gaan in de strijd. Ik won in 17 zetten en daar was niets op aan te merken, behalve dan het feit dat wij beiden dachten dat ik glad gewonnen stond en wij beiden niet zagen dat er in de slotstelling nog een aftrekschaak mogelijk was. Dan had ik voor remise   moeten vechten. Een geval van wederzijdse breinsverduistering dus. Een oude wijsheid leert, dat nog nooit een partij is gewonnen door op te geven. Dit was alvast een prettige meevaller voor ons.

Marc volgde snel met een winst recht uit de opening en André bekroonde een mooie aanval, waarna we rond 14:30 uur al met 3-0 voor stonden. Een ongekende luxe. Met de 4 punten in zicht  was het moment aangebroken voor het tactisch remiseaanbod. Na consultatie van de teamleider werd het aanbod van Nico en Jacques geweigerd, maar dat van Suus aangenomen. Nog vier partijen te gaan en een half puntje was al genoeg.

Inmiddels was de Wouwse vereniging “Een Pilsje Na Het Werk” begonnen aan de jaarvergadering en dat was zelfs in de Heerensalon goed te horen. Maar Nico sleutelde onverstoorbaar aan een goede stelling, won materiaal en daarmee de partij en voor ons de match. De champagne kon geopend worden.
Dat daarna Jacques mispakte en moest opgeven, evenals Ted na een spannende en ingewikkelde partij: heel spijtig, maar het kon de feestvreugde niet meer verpesten. Arco zette de kroon op het werk na een zeer lange partij en we wonnen dus met 5 ½ – 2 ½ – een afgetekende winst en lijfsbehoud in de 5^e klasse.
Een voortreffelijke maaltijd en beschaafde conversatie bekroonden deze mooie dag.

Nog wat statistische wetenswaardigheden:

• Bij de individuele scores springt die van Pieter eruit: 1 uit 1, dus honderd procent. Die van Arco is indrukwekkend: 6 uit 7 aan het derde bord, niets verloren. Ik volg met 3 uit 5, Mark en Nico met 3 uit 6.
• We behalen alleen punten in thuiswedstrijden, op vreemde bodem verliezen we alles.
     

Team	MP	BP	1	2	3	4	5	6	7	8
1. ZSC 1	13	38	☓	5½	4	5½	6	5½	5	6½
2. De Zwarte Dame 1	9	30.5	2½	☓	2½	6	4	4½	5	6
3. Landau-Terneuzen 2	9	29	4	5½	☓	1½	3	5	5½	4½
4. Spijkenisse 2	8	29	2½	2	6½	☓	5½	4	4	4½
5. Middelburg 1	7	27.5	2	4	5	2½	☓	6	4	4
6. RSG 1	5	25.5	2½	3½	3	4	2	☓	5½	5
7. Souburg 2	4	23.5	3	3	2½	4	4	2½	☓	4½
8. Bergen op Zoom 2	1	21	1½	2	3½	3½	4	3	3½	☓

Avondcompetitie A2 van de NBSB: het lijkt een onnozel hoekje van het wereldwijde schaakleven, maar daar worden wel degelijk heroïsche gevechten geleverd!

Schroomvallig meldden vier Baroniërs zich aan de poorten van de Veestallen. Ongetwijfeld hadden ze van Mark gehoord over de allesverzengende strijdlust en bloeddorst van het puikje van RSG: een steeds wisselend gezelschap, dat gechaperonneerd door Hans – de enkele keren dat  die niet in Spanje is – grootse daden verricht op de 64 velden.

Ons jeugdlid Sylvester bezette het 4^e bord en werd binnen een half uur geconfronteerd met een remiseaanbod. Enigszins slechthorend voor zijn leeftijd negeerde hij dit totaal, won een pion en schoof het eindspel onberispelijk naar winst (zacht gejuich onder de spelers van de interne competitie).  Sylvester is hard op weg naar een echte grote-mensenrating!

Aan mijn andere zijde bouwde André rustig aan een sterk centrum en het was onvermijdelijk dat daar op enig moment een winnende combinatie uit voort zou vloeien. Het was 2-0 en een gelijk spel was al het slechtst denkbare resultaat. Tijd voor een bitterbal, ook de Bredaders lieten het zich smaken.  
In mijn partij gunden mijn tegenstander en ik elkaar ruimhartig wat blunders. Vage dreigingen en bijna gelukte aanvalspogingen leidden tot een eindspel met ongelijke lopers. Met mijn twee pionnen minder was het toch potremise en de matchwinst was binnen.

Jacques zette tenslotte de kroon op het werk door laat in de avond van een fout van de tegenstander te profiteren. Daarmee kwam de eindstand op 3 ½ – 1/2, waarmee ik met mijn halfje toch nog de sukkel van het team was.
De internationale pers zal het wel weer negeren, maar het was een mooie match met plezierige tegenstanders. Ons A-team staat solide op een gedeelde 2^e plaats.

Bij afwezigheid van Ben mocht ik team captain zijn. Een fijne ervaring is dit niet geworden.

Op tijd vertrokken maar de A58 naar Zeeland was bij Zoomland afgesloten. Danny was al bij

Heerle afgeslagen, sluip-door-kruip-door naar Bergen-op-Zoom, maar hij was niet de enige

die op dat idee gekomen was. Ik dacht er goed aan te doen de officiële omleiding te volgen

naar V. De V bleek te staan voor Via Zierikzee, de Zeelandbrug naar Goes etc. Onderweg

de teamleider van Middelburg geïnformeerd dat we iets later zouden komen, geen probleem,

hij had de bottleneck bij Bergen-op-Zoom de dag ervoor zelf aan den lijve ondervonden. So

far so good, ook nog een parkeerplaats gevonden waarbij we er door een tegenligger nog op

werden gewezen dat de directe weg er naar toe éénrichtingsverkeer was, en toevallig de

andere richting,

En dan het schaken. Bij Danny was er op een gegeven ogenblik wat rumoer, maar je hebt

nog een pion!, was het dan bijna pat? Nee, Danny verloor. Als je niet kunt tellen, is het

schaakspel toch wel een grote opgave zoals ikzelf heb ervaren, de tweede nul. Daarna zag

ik een ½ punt bij André die 3 pionnen voor een stuk had maar er werden geen knuppels in

het hoenderhok geworpen. Bij Ted stond het wat minder en dat liep uiteindelijk verkeerd af.

Nico kennen we als een uotstekende eindspelspeler, maar met een goede tegenspeler en

een pionnetje minder was dit toch teveel gevraagd. En dan Arco, wederom in goede vorm.

Had veel ruimte, druk op de vijandige koning en toen het er even op leek dat de tegenstrever

aan een ontsnapping begon, maakte een machtig galop van één van zijn paarden een einde

aan de partij. Ik zag de partij van Marc pas in de eindfase. Heel moedig werd tegen een

overmacht van 2, uiteindelijk 3 pionnen, gestreden maar dit werd niet beloond. Hans was net

terug uit Spanje en na de dag ervoor 1200km te hebben gereden, naar eigen zeggen een

beetje moe. Pakte het daarom rustig, maar heel solide aan. Verloor op het einde nog een

kwaliteit maar kwam niet in gevaar, een verdiende remise. Dus 6 – 2 tegen

Tja, met deze uitslag zijn we er nog niet. Maar volgende keer onder bezielende leiding van

Ben moeten we onze plaats in klasse 5 definitief veilig stellen

Jacques

Blakend van zelfvertrouwen kwamen de schakers uit Spijkenisse afgezakt naar het verre zuiden en dat is begrijpelijk: gemiddeld bijna 150 Elo-punten meer, tweede plaats in de ranglijst en alleen verloren van koploper ZSC.
En wij moesten het doen zonder Marc, die in Breda aan kleine wijsneusjes de geneugten van het wiskundeonderwijs ging demonstreren en zonder Hans, die bij het stierenvechten inspiratie opdoet voor zijn speelstijl.

Kortom: wij moesten konden ons schrap zetten en proberen de schade te beperken.

Suus begon als altijd voortvarend en stond in een mum van tijd een stuk voor. Even voortvarend raakte hij zijn voordeel kwijt. Zijn stelling werd ondersteboven gelopen door vijandelijke pionnen en de eerste nul was een feit. Suus moet dus in de zak naar Spanje.
Ook bij Dré liepen de zaken niet naar wens en na materiaalverlies moest ook hij de vlag strijken. Ik kwam iets minder te staan, maar snaaide wel een pion mee. Toen mijn tegenstander iets te gretig ten aanval ging, bleken al mijn stukken perfect gepositioneerd te staan en was de afwikkeling vrij eenvoudig. Nico zat krap in de tijd en mocht van de teamleider remise aanbieden (ernstige fout van de teamleider!), maar de remise werd geweigerd.
Jacques was op grond van de Wet van Ted aan het tweede bord de vervanger van Marc. Hij kwam daar wel degelijk goed uit de opening, maar raakte ergens een stuk kwijt en halverwege de middag was het 1-3.

Terwijl in het café de Carnavalsvreugde uitbrak werd het tijd om de balans op te maken: Pieter had een kwaliteit gewonnen, maar daarna ook weer materiaal verspeeld, Arco en Nico stonden goed, maar Nico moest nog een halve partij in 15 minuten spelen. Ted had een stelling waarin elke beweging fataal kon zijn – voor beiden.
Supersub Pieter slaagde er op miraculeuze wijze in om zijn achterstand in winst om te zetten. Arco was geen moment in gevaar en won een juweel van een partij en ziet: het staat gewoon 3-3.

De partij van Ted scheerde langs alle afgronden, maar uiteindelijk moest Ted eervol opgeven. Nico schoof het eindspel met twee pionnen meer vlekkeloos – en binnen de tijd -naar winst.  
Als Nico’s eerdere remiseaanbod was geaccepteerd hadden we verloren, als Suus iets zuiniger op zijn voordeel was geweest hadden we gewonnen.
Dan is 4 -4 eigenlijk wel een mooie uitslag.   

Avondcompetitie zonder de kundige sturing en ondersteuning van een ervaren avondteamcaptain: het leek een kansloze onderneming.  Hans werkt in Spanje aan zijn certificaat flamencodansen en deed de leiding voor deze ene keer over aan mij. Met enige moeite stelde ik een team samen en wij togen opgewekt naar Den Hoek, het nieuwe onderkomen van onze goede concullega’s van De Raadsheer. Dit is een café met een imposante historie op het gebied van het internationale driebanden. De speelzaal en de bediening zijn voortreffelijk, maar ja, geen bitterballen…

De stemming was opperbest, een aantal Raadsheren maakten zich op voor het Tata Steel toernooi, De Raadsheer A speelde avondcompetitie tegen Bergen op Zoom, kortom: veel bekenden in de zaal.
Suus begon aan het derde bord in zijn welbekende stijl van een druistig jong veulen, maar moest al snel een pion inleveren. Steunend op zijn rijke ervaring en zijn beheersing van het eindspel wist hij de dreigingen te neutraliseren en haalde uiteindelijk een comfortabele remise. Dré aan bord twee leek minder te staan en keek al vroeg tegen een pion aan die op f7 was binnengedrongen, maar ook hij wendde het onheil af en maakte remise. Nico stond aan het eerste bord  misschien iets beter, maar het was niet duidelijk of het voldoende zou zijn voor de winst.  

Ik voelde dat de uiteindelijke beslissing op mijn frêle schouders rustte. Ik kwam aan bord 4 iets beter te staan, smeet mijn stukken zonder enig plan in de richting van de vijandige koning, daarbij niet te nauw op materiaal lettend. Het kostte mijn tegenstander veel tijd om alle echte of vermeende dreigingen af te weren en toen ik aantoonbaar slechter stond ging hij door zijn vlag. Nico maakte uiteindelijk gemakkelijk remise: de winst was een feit.

De Raadsheer B – RSG A   1 ½  – 2 ½

Hans nam daar in Spanje nog een glaasje op.

We zijn recent toch echt twee keer zegevierend teruggekeerd uit Kruiningen. Maar dat waren andere tijden, kennelijk. Dit keer moesten we het bij De Zwarte Dame doen met de kleinste nederlaag, die wij met opgeheven hoofd en na enkele mooie partijen, incasseerden.

Marc kwam voortreffelijk uit de opening en scoorde een snel punt, zodat zijn opponent zich aan de wedstrijdleidende taken kon gaan wijden. Suus toonde dezelfde onverstoorbare voortvarendheid waarmee hij Hans aan de kant van de weg had laten staan en plaatste al vroeg een remiseaanbod dat dankbaar aanvaard werd. Het zag er vrij goed uit: André kwam zeer goed uit de opening, met een pion meer en een volgende pion in het vooruitzicht. Hans stond wat minder, aan de andere borden leek het ongeveer gelijk. Ik accepteerde een remiseaanbod en kon mij gaan wijden aan de vele geneugten die het Dorpshuis van Kruiningen te bieden heeft: Koffie, thee en fris (“Voel je tuus bie Petra in ’t Dorpsuus”). Een beginnetje van ontwenningsverschijnselen kondigde zich bij deze en gene aan.

André kwam inmiddels steeds minder gewonnen te staan, Hans moest opgeven, Arco en Ted moesten berusten in remise. Nadat André door zetherhaling ook een remise had, lag de finale beslissing bij Nico. Die had wat pionnen geïnvesteerd en door venijnige dreigingen in de stelling te vlechten joeg hij zijn tegenstander bijna door de vlag (!). Helaas was ons dat unicum niet gegund. Zijn tegenstander bleef koelbloedig, neutraliseerde de dreigingen en won uiteindelijk.
4 1/2 – 3 1/2 dus. We bungelen onder aan de middengroep, niets is nog onmogelijk. Het diner bij Ampie smaakte weer voortreffelijk!     

Aan de zaterdagcompetitie besteed ik op deze plek onevenredig veel aandacht, vanwege het landelijk karakter en de nieuwswaarde (?).
Veel belangrijker is de constatering dat onze club er ferm en gezond bijstaat, dat de clubavonden uitstekend bezocht worden en dat de sfeer altijd goed is.  Namens het bestuur dank ik al onze leden hiervoor en wens ik iedereen mooie feestdagen en alle goeds voor een gelukkig  en gezond 2025!   

Als de tegenstander zelfs de Thoolse brug onklaar maakt om ons zaterdagteam buiten de deur te houden, dan weet je dat je zware oppositie kunt verwachten. Uit alle hoeken en gaten van Schouwen-Duiveland en Tholen waren de beste schakers gerekruteerd in het combinatieteam van ZSC. Zij wachtten ons op met het mes tussen de tanden, op de fraaie zolder van het voormalig gemeentehuis in Scherpenisse.
Dankzij stuurmanskunst en eigentijdse navigatiemiddelen arriveerden wij ruim op tijd bij de vaste locatie van DenkEnZet (trouwens een goede naam en tevens een advies waar sommigen van ons hun voordeel mee zouden kunnen doen).
De tegenstander van Suus kwam een half uurtje te laat. Suus beantwoordde het geschenk van een half uur met een tweede zet was van bedenkelijke kwaliteit en daarna stond hij in hogere zin verloren (zijn tekst). Bij mij ging het wat trager: De beginstelling leek me in evenwicht, maar daarna ging het gestaag bergafwaarts.
Geen opbeurend begin, maar Ted scoorde toch een degelijke remise.  Daarna bleef het lang rustig en de resterende stellingen leken aardig in evenwicht. Alleen bij Marc stond een vlijmscherpe stelling op het bord, waarin beide koningen danig op de tocht stonden. Niet alleen de koningen trouwens: De wind floot door het dakgebinte en de temperatuur daalde met de minuut. Ondertussen moest Nico zich gewonnen geven, maar Arco en André scoorden goede remises. Al was er toen voor het team al geen redden meer aan, Marc schoorde een fraaie winst, eentje om in te lijsten.
Jacques had al vrij snel een uitgebeende stelling op het bord, met aan beide kanten D, T, L en wat pionnen. In het verre eindspel tastte hij alsnog mis. Gezien het verschil, in rating is 5 ½ –  2 ½ een begrijpelijke uitslag.
De terugweg bracht ons onverwacht bij Oud Vossemeer en Heense Molen, waarmee onze kennis van het wegennet alweer verrijkt werd en zo maakten wij er toch nog een leerzame dag van.    

Twee dagen later kwam een viertal van Het Paardje uit Made op bezoek in de Veestallen voor een wedstrijd in de avondcompetitie. Hans had een evenwichtig team samengesteld, maar op sommige dagen zit het gewoon niet mee. Suus, Jacques, Ron en Arco gingen allemaal ten onder: vier op een rij, 4 – 0 voor het Paardje. Dat deed even zeer.
Aan de bar werd nog even nagekaart en daarna verdween het Paardje. Ozosnel. 

Het tweede team van Bergen op Zoom kwam op bezoek en vanuit de dugout coachte ik ons team gade. Louis van Gaal en ik zijn het erover eens, dat je een team met discipline en geduld moet opbouwen: zacht op de relatie, hard op de inhoud. Hier eens een aai over de bol, daar een straftraining en zie: er staat een geoliede machine die elke uitdaging aankan.

Hans opende de score met een remise. Opzienbarend daarbij was niet het feit van die remise, maar het feit dat het remiseaanbod van de tegenstander kwam. Marc sloot meteen aan met een nul. De post-mortem was vooral gewijd aan de vraag of het een kwestie was van “niet gezien” of “onderschat”, iets waar filosofen zich nog jaren het hoofd over zullen breken. Jacques scoorde een goede remise in een evenwichtige partij. Suus trof aan het achtste bord een oude bekende. Hij gooide in no time een zet of twintig op het bord om daarna te constateren, dat hij materiaalwinst had behaald en dit voordeel bracht hij rustig tot winst. De stand was weer gelijk. Vervolgens kwam Ted achteloos melden dat hij gewonnen had: stikmat en Nico duwde rustig spelend zijn tegenstander naar de rand van de afgrond en toen zachtjes eroverheen. Kijk, dat is mooi: vier punten in de pocket met nog twee partijen te gaan. Omdat ik net als Louis ook een blocnote heb, had ik uitgerekend dat we nu niet meer konden verliezen en een half puntje was genoeg voor de winst.
Arco leek niet goed te staan, André bood remise aan in gelijke stand, maar dat werd geweigerd. Terwijl aan de bar de feeststemming al voorzichtig inzette en de wildste speculaties en voorspellingen de ronde deden, profiteerde Arco van een minder moment van zijn tegenstander en de winst was een feit. André zag zijn stelling verslechteren en moest ondanks heldhaftig verweer opgeven, maar toen hadden de Bergenaren in ieder geval lange tijd van de rijke historie en de gastvrijheid van Roosendaal kunnen genieten.
5 – 3: Het diner van Ampie en de vreugde van de winst smaakten beide uitstekend!