Roosendaalsch Schaak Genootschap

De vorige wedstrijd tegen de Rucphenaren verliep niet naar wens. We waren met een sterk team afgereisd naar onze schaakvrienden met de bedoeling de puntjes mee naar Roosendaal te nemen. Het werd een beschamende nederlaag.

Nu kregen we thuis de kans om het goed te maken tegen een team dat op papier gelijkwaardig was. Op bord 4 speelde André verrassend tegen onze clubgenoot Patrick. Patrick verweerde zich prima, maar redde het toch niet. Salah speelde op 2 tegen Ruud een lastige partij en kwam minder te staan tegen een doorgebroken pion, maar wist er uiteindelijk een halfje uit te slepen. Salah heeft zich in korte tijd snel ontwikkeld “Hoedje af”.
1 1/2 punt binnen en nog 2 partijen aan de gang. Het kon nog alle kanten op. Jacques moest op 3 alle zeilen bijzetten in zijn partij tegen John en in de tijdnoodfase bouwde hij de druk op, wat leidde tot het wegblunderen van een paard door John. Ditmaal was dus niet Jacques het haasje. Mooi herstel. 2 1/2!  Op 1 zat Nico in een remisestelling tegen Kees en had last van de klok. Op het moment dat ik bij de partij ging kijken zag ik dat de klok onheilspellend stond te knipperen. De “post mortem” was begonnen. Volgens mij had Nico niet in de gaten dat we al gewonnen hadden, dus ik fluisterde dat in zijn oor. Kennelijk verstond hij me niet en antwoordde “Ik heb verloren”.

Door puntverlies van Breda en Rucphen staan we nu alleen bovenaan, een uitzicht om van te genieten. Dat betekent overigens niet, dat we popelen om te promoveren naar een veel sterkere klasse.
Een nieuw dilemma dient zich aan, waaraan we nog even moeten wennen. Wat te doen?.

Ik had het nog zó goed uitgelegd: Het team van Bergen op Zoom 2 is over de hele linie sterk, dus een maatwerktactiek was noodzakelijk: Aan bord 1 t/m 4 moesten we verrassend winnen en aan de overige borden de remise vasthouden. Aldus zou een eenvoudige winst dan het resultaat zijn.
Simpel en effectief.  Aanvankelijk leek deze tactiek te slagen: Mark won vlot en Hans vuurde zijn eerste remiseaanbod af.  Tot zover alles onder controle.
Een serene rust daalde neer over de Veestallen. Aan de meeste borden ging de strijd gelijk op. Toen een bezettingsmacht van militairen het café innam, kwam er ook tekening in onze strijd en helaas gingen daarbij de wijze raadgevingen van de teamleider verloren – als eerste bij mijzelf.    

Jan en Ted scoorden vrij comfortabele remises, maar aan de lagere borden begon het verzet gestaag af te brokkelen. Ik verloor onnozel een pion en daarna de partij, Jacques en Hans volgden.  André trof gewoontegetrouw een speler zonder rating, maar die wel ruime ervaring in het wedstrijdschaak meebracht. Zijn remise was een laatste lichtpuntje, Arco miste de winst na een ingewikkelde partij. Borden 1 t/m 4 gelijk, borden 5 t/m 8 een half punt uit vier partijen…

Er had beslist meer ingezeten, 2 ½ – 5 ½ was iets te geflatteerd voor de bezoekers. Zij staan nu aan kop. Wij gaan ons schrap zetten voor behoud in de vijfde klasse.        

In de tweede ronde van de Avondcompetitie (NBSB  A2) troffen wij de concullega’s van De Raadsheer in Bier- en Eetcafé Den Hoek in Klein-Zundert. Het werd een lange, maar mooie avond: Terwijl de meeste borden al waren opgeruimd en de laatste biljarters hun rondjes voltooiden, zaten Jacques en Salah nog verwikkeld in zware partijen met ongewisse uitkomst – en dreigende tijdnood. Daarbij was hun uitgangspositie wat comfortabeler dan die van hun tegenstanders, want verliezen was al geen optie meer voor ons team.
Hans had namelijk aan het vierde bord een groot overwicht gekregen en zijn tegenstander langzaam maar geduldig overrompeld. Ik had een partij, die na enkele scherpe momenten op remise leek af te gaan, maar na een misgreep van mijn tegenstander kreeg ik het punt cadeau.

Aan het eerste bord moest Jacques uiteindelijk de vlag strijken, een eervolle nederlaag na een voortdurend onduidelijke strijd. De partij van Salah (tweede bord) kende evenveel bochten als de weg naar Zundert. Een remise was voldoende geweest voor de matchwinst, maar hij ging met gelijk materiaal het eindspel in en won de partij knap. Debuteren als matchwinner, dat is natuurlijk een mooie opsteker!

De Raadsheer B – RSG A:    1 -3

Het is dringen aan de top, we delen de koppositie met Eeuwig Schaak (onze volgende tegenstander…) en De Baronie: gelijke match- en bordpunten!

Danig verzwakt reisden we af af naar Vlissingen. Ben en Arco hadden iets anders te doen en Ted sloofde zich dusdanig uit bij een renovatie van zijn huis dat hij niet meer mobiel was. Helaas was de “Doe Een Wens” ziekenwagen niet beschikbaar dus Ted moest thuis blijven. En we hebben het gevoeld! We zijn kansloos afgedroogd. Als ik zo het lijstje af ga dan gaan we het zeer lastig krijgen in de competitie.

Ja, jullie lezen het goed speellocatie Vlissingen. De zaal in Middelburg was bezet door fanatieke Bingospelers, dat is trouwens moeilijk te combineren met schaaktypes.  Derhalve weken we uit naar een prachtig levensbestendig zorgdorp. Huisvesting is mogelijk van aanleunwoning, verpleeghuis tot hospice. Sommigen van ons willen zich direct op de wachtlijst plaatsen. Anderen waren minder enthousiast. Wij speelden in een prachtig theater compleet met vleugel (ja, Ben dat heb je gemist) en een orgeltje. Onze meest luxe locatie ever (met groot restaurant binnen handbereik).

Degelijke Dree was dit maal als eerste klaar. Opgelucht dat hij de opening overleefd had bood hij remise aan, wat zijn tegenstander afwees daar het Dree ontgaan was dat hij een stuk achter stond. Met het schaamrood op de kaken gaf hij op. Toen was Suus aan de beurt. De tegenstander graaide wat pionnetjes en Suus zag er geen brood meer in. Jan zat weer soeverein te spelen en ook Nico was nog in de partij. De rest stond slecht tot zeer slecht. Ikzelf had bijna de hele partij niets in te brengen. Uit wanhoop wilde ik een stuk tegen 2 pionnen ruilen, maar tot mijn verbazing raakte mijn tegenstander in verwarring en weigerde het aanbod, dus ik won dus een pion maar hield nog steeds een mindere stelling, maar gelukkig bleef mijn tegenstander mindere zetten produceren, dus wonder boven wonder kwamen we in een eindspel met allebei een paard en 4 tegen 5 pionnen in mijn voordeel. Ik koos ervoor om zijn remisevoorstel aan te nemen. Marc maakte het nog bonter. Hij kwam een toren achter, maar die won hij met gedurfd spel terug, maar bleef een pion achter. Remise uiteindelijk. Zijn tegenstander was gebroken. De rest was voorspelbaar. Jan kwam bij ons langslopen “Ik ga winnen” en dat gebeurde ook. Vervolgens verloren Jacques en Salah. Nico bleef doorvechten in een stelling met alleen nog gelijke lopers en een aantal pionnen (Nico 1 minder).  Nico kon een paar verbonden pionnen niet meer keepen en moest opgeven. 6 – 2 derhalve

Zoals koeien in de lente dansend de wei ingaan (ietwat onbeholpen, maar onmiskenbaar enthousiast), zo duikelde het avondteam uit de startblokken bij de eerste wedstrijd van het seizoen ‘25/’26, een krakend vers seizoen, waarin wij weer hopen te excelleren.
Te gast was het derde team van ‘t Paardje uit Made, aan drie borden elk zo’n veertig jaar jonger dan wij. Gelukkig hadden wij onze debutant Salah aan boord om de leeftijdsverhouding nog een beetje binnen te perken te houden.

En juist Salah vloog er direct fel in en kwam recht uit de opening beter te staan. Terwijl aan de andere borden het middenspel in verschillende gradaties van onduidelijkheid verkeerde, leek Salah het punt snel binnen te halen, maar helaas: hij produceerde een blunder (zijn woorden) en moest snel opgeven. Jammer, maar niet tragisch. Hij krijgt zeker nog kans om zich te revancheren.
Jan vierde zijn terugkeer aan het eerste bord met een gave partij, waarbij de tegenstander langzaam platgedrukt werd en vervolgens zijn koning midden op het bord in een matnet terecht zag komen: Het was 1-1 en tijd voor bitterballen.

Ik had een boeiende partij met wederzijds volop dreigingen, sluwe listen en verborgen wendingen. De partij eindigde uiteindelijk in remise – tot wederzijdse opluchting, geloof ik. Fritz vindt dat ik kort voor het einde toch nul-komma-ietsepietsje beter stond, maar Fritz vindt zoveel. Ik vermoed dat we allebei blij waren dat we het er heelhuids vanaf brachten.
Toen restte nog de partij van Dré, die de omgekeerde weg bewandelde van Salah: eerst verloren staan en dan uiteindelijk glorieus winnen met hulp van de tegenstander.
Een teken van veerkrachten en een goed begin van deze competitie voor ons team, de concurrentie is gewaarschuwd!      

RSG A – ‘t Paardje C       2½  – 1½

Geheel in de traditie van de duels tussen de Oranje Leeuwen en de Rode Duivels en tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert, vond op 24 mei de derde interland plaats op 64 velden. Eerdere afleveringen vonden plaats in Zundert (2023) en Brasschaat (2024). Het Nederlandse team bestond uit schakers van RSG en De Raadsheer, het Belgische team uit schakers van Brasschaak (waaronder nogal wat Nederlanders).

de staredown bij aanvang

Kort gezegd: we gingen plat op onze bek, er was geen houden aan. We mochten het beeld van de beker nog eens even goed in ons opnemen, voordat hij weer terug naar Brasschaat ging.

Het Nederlandse team keek halverwege de middag al tegen een aanzienlijke achterstand aan. Die werd wel langzaam ingelopen, maar met vier punten achter en nog drie partijen te gaan was het pleit beslecht. Die drie resterende partijen werden wel allemaal door de Nederlanders gewonnen, waaronder een fraai exemplaar van ons eigen “comeback-kid” Jan Schuurmans aan het eerste bord.

De einduitslag was daarmee 10-9 voor België, uiteindelijk toch nog de kleinst mogelijke winst. Zoals gebruikelijk werd ook aan de derde helft voldoende aandacht besteed.

Volgend jaar revanche in Brasschaat!   

Geen titel van weer een nieuw Suske en Wiske- album  (Titanen in het Trefpunt ook niet), maar de kille weergave van een donderdagavond in de Avondcompetitie A2 van de NBSB  

Het bezoek aan Rucphen in de avondcompetitie liep slecht af: 3-1 voor Eeuwig Schaak en daar viel niets op af te dingen. Ik liet al vrij snel mijn dame insluiten, Jacques liep in een goede stelling aan tegen een plofmat (?), Nico kwam tegen zijn gewoonte in een minder eindspel terecht en alleen Hans wist rustig te blijven en speelde zijn partij beheerst naar winst.

Nu is dit debacle wel te verklaren: Alleen captain Hans was de zaterdag daarvoor buiten de ploeg gelaten om hem te sparen voor deze avond, de anderen hadden die zware wedstrijd (en een pilsje na het werk) nog in de benen zitten.
Verder is het alom bekend dat Rucphenders veel beter tegen Hollandse Hits bestand zijn dan de wat fijnbesnaarder schakers uit Roosendaal en dit wapen werd heel sluw ingezet door onze tegenstanders.
We hebben ons echter solide gehandhaafd in deze poule en eindigen midden in het peloton.    

Team	MP	BP	1	2	3	4	5	6	7
1. ’t Paardje B	10	17	☓	2	2	4	3½	2½	3
2. De Raadsheer B	8	14	2	☓	3	1½	2½	2	3
3. Eeuwig Schaak A	6	12	2	1	☓	3	1	2	3
4. RSG A	6	11.5	0	2½	1	☓	3½	1	3½
5. DSC Dongen B	6	10.5	½	1½	3	½	☓	2½	2½
6. Caïssa Gilze-Rijen A	4	11	1½	2	2	3	1½	☓	1
7. De Baronie C	2	8	1	1	1	½	1½	3	☓

In de laatste ronde van de zaterdagcompetitie konden we niets riskeren: Bij verlies zou Bergen op Zoom ons nog kunnen passeren, dus we moesten tegen Souburg 2 tenminste gelijk spelen en liefst winnen.  
We speelden in de Heerensalon van de Veestallen, waar het alleen nog ontbrak aan het rustgevende getik van houten klokken en een laaghangende mist van gematteerde sigaren. Comfortabele stoelen en genoeg elleboogruimte, dus een goede ambiance om vernietigend uit te halen.

Als captain past het om voor te gaan in de strijd. Ik won in 17 zetten en daar was niets op aan te merken, behalve dan het feit dat wij beiden dachten dat ik glad gewonnen stond en wij beiden niet zagen dat er in de slotstelling nog een aftrekschaak mogelijk was. Dan had ik voor remise   moeten vechten. Een geval van wederzijdse breinsverduistering dus. Een oude wijsheid leert, dat nog nooit een partij is gewonnen door op te geven. Dit was alvast een prettige meevaller voor ons.

Marc volgde snel met een winst recht uit de opening en André bekroonde een mooie aanval, waarna we rond 14:30 uur al met 3-0 voor stonden. Een ongekende luxe. Met de 4 punten in zicht  was het moment aangebroken voor het tactisch remiseaanbod. Na consultatie van de teamleider werd het aanbod van Nico en Jacques geweigerd, maar dat van Suus aangenomen. Nog vier partijen te gaan en een half puntje was al genoeg.

Inmiddels was de Wouwse vereniging “Een Pilsje Na Het Werk” begonnen aan de jaarvergadering en dat was zelfs in de Heerensalon goed te horen. Maar Nico sleutelde onverstoorbaar aan een goede stelling, won materiaal en daarmee de partij en voor ons de match. De champagne kon geopend worden.
Dat daarna Jacques mispakte en moest opgeven, evenals Ted na een spannende en ingewikkelde partij: heel spijtig, maar het kon de feestvreugde niet meer verpesten. Arco zette de kroon op het werk na een zeer lange partij en we wonnen dus met 5 ½ – 2 ½ – een afgetekende winst en lijfsbehoud in de 5^e klasse.
Een voortreffelijke maaltijd en beschaafde conversatie bekroonden deze mooie dag.

Nog wat statistische wetenswaardigheden:

• Bij de individuele scores springt die van Pieter eruit: 1 uit 1, dus honderd procent. Die van Arco is indrukwekkend: 6 uit 7 aan het derde bord, niets verloren. Ik volg met 3 uit 5, Mark en Nico met 3 uit 6.
• We behalen alleen punten in thuiswedstrijden, op vreemde bodem verliezen we alles.
     

Team	MP	BP	1	2	3	4	5	6	7	8
1. ZSC 1	13	38	☓	5½	4	5½	6	5½	5	6½
2. De Zwarte Dame 1	9	30.5	2½	☓	2½	6	4	4½	5	6
3. Landau-Terneuzen 2	9	29	4	5½	☓	1½	3	5	5½	4½
4. Spijkenisse 2	8	29	2½	2	6½	☓	5½	4	4	4½
5. Middelburg 1	7	27.5	2	4	5	2½	☓	6	4	4
6. RSG 1	5	25.5	2½	3½	3	4	2	☓	5½	5
7. Souburg 2	4	23.5	3	3	2½	4	4	2½	☓	4½
8. Bergen op Zoom 2	1	21	1½	2	3½	3½	4	3	3½	☓

Avondcompetitie A2 van de NBSB: het lijkt een onnozel hoekje van het wereldwijde schaakleven, maar daar worden wel degelijk heroïsche gevechten geleverd!

Schroomvallig meldden vier Baroniërs zich aan de poorten van de Veestallen. Ongetwijfeld hadden ze van Mark gehoord over de allesverzengende strijdlust en bloeddorst van het puikje van RSG: een steeds wisselend gezelschap, dat gechaperonneerd door Hans – de enkele keren dat  die niet in Spanje is – grootse daden verricht op de 64 velden.

Ons jeugdlid Sylvester bezette het 4^e bord en werd binnen een half uur geconfronteerd met een remiseaanbod. Enigszins slechthorend voor zijn leeftijd negeerde hij dit totaal, won een pion en schoof het eindspel onberispelijk naar winst (zacht gejuich onder de spelers van de interne competitie).  Sylvester is hard op weg naar een echte grote-mensenrating!

Aan mijn andere zijde bouwde André rustig aan een sterk centrum en het was onvermijdelijk dat daar op enig moment een winnende combinatie uit voort zou vloeien. Het was 2-0 en een gelijk spel was al het slechtst denkbare resultaat. Tijd voor een bitterbal, ook de Bredaders lieten het zich smaken.  
In mijn partij gunden mijn tegenstander en ik elkaar ruimhartig wat blunders. Vage dreigingen en bijna gelukte aanvalspogingen leidden tot een eindspel met ongelijke lopers. Met mijn twee pionnen minder was het toch potremise en de matchwinst was binnen.

Jacques zette tenslotte de kroon op het werk door laat in de avond van een fout van de tegenstander te profiteren. Daarmee kwam de eindstand op 3 ½ – 1/2, waarmee ik met mijn halfje toch nog de sukkel van het team was.
De internationale pers zal het wel weer negeren, maar het was een mooie match met plezierige tegenstanders. Ons A-team staat solide op een gedeelde 2^e plaats.

Bij afwezigheid van Ben mocht ik team captain zijn. Een fijne ervaring is dit niet geworden.

Op tijd vertrokken maar de A58 naar Zeeland was bij Zoomland afgesloten. Danny was al bij

Heerle afgeslagen, sluip-door-kruip-door naar Bergen-op-Zoom, maar hij was niet de enige

die op dat idee gekomen was. Ik dacht er goed aan te doen de officiële omleiding te volgen

naar V. De V bleek te staan voor Via Zierikzee, de Zeelandbrug naar Goes etc. Onderweg

de teamleider van Middelburg geïnformeerd dat we iets later zouden komen, geen probleem,

hij had de bottleneck bij Bergen-op-Zoom de dag ervoor zelf aan den lijve ondervonden. So

far so good, ook nog een parkeerplaats gevonden waarbij we er door een tegenligger nog op

werden gewezen dat de directe weg er naar toe éénrichtingsverkeer was, en toevallig de

andere richting,

En dan het schaken. Bij Danny was er op een gegeven ogenblik wat rumoer, maar je hebt

nog een pion!, was het dan bijna pat? Nee, Danny verloor. Als je niet kunt tellen, is het

schaakspel toch wel een grote opgave zoals ikzelf heb ervaren, de tweede nul. Daarna zag

ik een ½ punt bij André die 3 pionnen voor een stuk had maar er werden geen knuppels in

het hoenderhok geworpen. Bij Ted stond het wat minder en dat liep uiteindelijk verkeerd af.

Nico kennen we als een uotstekende eindspelspeler, maar met een goede tegenspeler en

een pionnetje minder was dit toch teveel gevraagd. En dan Arco, wederom in goede vorm.

Had veel ruimte, druk op de vijandige koning en toen het er even op leek dat de tegenstrever

aan een ontsnapping begon, maakte een machtig galop van één van zijn paarden een einde

aan de partij. Ik zag de partij van Marc pas in de eindfase. Heel moedig werd tegen een

overmacht van 2, uiteindelijk 3 pionnen, gestreden maar dit werd niet beloond. Hans was net

terug uit Spanje en na de dag ervoor 1200km te hebben gereden, naar eigen zeggen een

beetje moe. Pakte het daarom rustig, maar heel solide aan. Verloor op het einde nog een

kwaliteit maar kwam niet in gevaar, een verdiende remise. Dus 6 – 2 tegen

Tja, met deze uitslag zijn we er nog niet. Maar volgende keer onder bezielende leiding van

Ben moeten we onze plaats in klasse 5 definitief veilig stellen

Jacques