Het tweede team van Bergen op Zoom kwam op bezoek en vanuit de dugout coachte ik ons team gade. Louis van Gaal en ik zijn het erover eens, dat je een team met discipline en geduld moet opbouwen: zacht op de relatie, hard op de inhoud. Hier eens een aai over de bol, daar een straftraining en zie: er staat een geoliede machine die elke uitdaging aankan.
Hans opende de score met een remise. Opzienbarend daarbij was niet het feit van die remise, maar het feit dat het remiseaanbod van de tegenstander kwam. Marc sloot meteen aan met een nul. De post-mortem was vooral gewijd aan de vraag of het een kwestie was van “niet gezien” of “onderschat”, iets waar filosofen zich nog jaren het hoofd over zullen breken. Jacques scoorde een goede remise in een evenwichtige partij. Suus trof aan het achtste bord een oude bekende. Hij gooide in no time een zet of twintig op het bord om daarna te constateren, dat hij materiaalwinst had behaald en dit voordeel bracht hij rustig tot winst. De stand was weer gelijk. Vervolgens kwam Ted achteloos melden dat hij gewonnen had: stikmat en Nico duwde rustig spelend zijn tegenstander naar de rand van de afgrond en toen zachtjes eroverheen. Kijk, dat is mooi: vier punten in de pocket met nog twee partijen te gaan. Omdat ik net als Louis ook een blocnote heb, had ik uitgerekend dat we nu niet meer konden verliezen en een half puntje was genoeg voor de winst.
Arco leek niet goed te staan, André bood remise aan in gelijke stand, maar dat werd geweigerd. Terwijl aan de bar de feeststemming al voorzichtig inzette en de wildste speculaties en voorspellingen de ronde deden, profiteerde Arco van een minder moment van zijn tegenstander en de winst was een feit. André zag zijn stelling verslechteren en moest ondanks heldhaftig verweer opgeven, maar toen hadden de Bergenaren in ieder geval lange tijd van de rijke historie en de gastvrijheid van Roosendaal kunnen genieten.
5 – 3: Het diner van Ampie en de vreugde van de winst smaakten beide uitstekend!