geen bitterballen

Avondcompetitie zonder de kundige sturing en ondersteuning van een ervaren avondteamcaptain: het leek een kansloze onderneming.  Hans werkt in Spanje aan zijn certificaat flamencodansen en deed de leiding voor deze ene keer over aan mij. Met enige moeite stelde ik een team samen en wij togen opgewekt naar Den Hoek, het nieuwe onderkomen van onze goede concullega’s van De Raadsheer. Dit is een café met een imposante historie op het gebied van het internationale driebanden. De speelzaal en de bediening zijn voortreffelijk, maar ja, geen bitterballen…

De stemming was opperbest, een aantal Raadsheren maakten zich op voor het Tata Steel toernooi, De Raadsheer A speelde avondcompetitie tegen Bergen op Zoom, kortom: veel bekenden in de zaal.
Suus begon aan het derde bord in zijn welbekende stijl van een druistig jong veulen, maar moest al snel een pion inleveren. Steunend op zijn rijke ervaring en zijn beheersing van het eindspel wist hij de dreigingen te neutraliseren en haalde uiteindelijk een comfortabele remise. Dré aan bord twee leek minder te staan en keek al vroeg tegen een pion aan die op f7 was binnengedrongen, maar ook hij wendde het onheil af en maakte remise. Nico stond aan het eerste bord  misschien iets beter, maar het was niet duidelijk of het voldoende zou zijn voor de winst.  

Ik voelde dat de uiteindelijke beslissing op mijn frêle schouders rustte. Ik kwam aan bord 4 iets beter te staan, smeet mijn stukken zonder enig plan in de richting van de vijandige koning, daarbij niet te nauw op materiaal lettend. Het kostte mijn tegenstander veel tijd om alle echte of vermeende dreigingen af te weren en toen ik aantoonbaar slechter stond ging hij door zijn vlag. Nico maakte uiteindelijk gemakkelijk remise: de winst was een feit.

De Raadsheer B – RSG A   1 ½  – 2 ½

Hans nam daar in Spanje nog een glaasje op.