Op een gure dag in de vroege lente kruisten twee gerenommeerde D-teams de degens in een strijd die voor Baronie alleen om de eer ging en voor RSG om behoud van gevoel voor eigenwaarde. Om administratieve redenen waren twee leden van ons voormalig kampioensteam op leerwerkstage bij belendende teams, maar ook dan bleven er vier kanjers over om de zege binnen te halen.
Nauwelijks was de eerste koffie op of aan het eerste bord werd de vrede getekend: André trad aan tegen een speler uit een gerenommeerde schakersfamilie en gaf hem geen kans op voordeel. Aan het vierde bord scoorde een speler die voorheen door het leven ging als “zekerheidje” vervolgens een lelijke frommelgoal, maar die telde wel degelijk.
Nu was het aan de middelste borden om de wedstrijd beheerst en gedecideerd uit te spelen. Onze Suus rukte levensgevaarlijk op, maar de pion die de genadeslag moest toebrengen werd zomaar van het bord getikt en daarna was het nog een benauwde weg naar remise. Overigens het eerste halfje dat deze talentvolle politicus dit jaar moest afstaan.
Onze captain aan bord drie bracht diverse verbeteringen aan in de Najdorf, maar zijn tegenstander had dit jaar een 100% score en dat wenste hij zo te houden. In het eindspel was er geen redden meer aan: 2-2 derhalve.
Later aan de bar bleek dat Baronie altijd 2-2 speelt.
Dat ze dat voortaan van tevoren zeggen…
RSG D – De Baronie D 2 -2