Toen ik het parkeerterrein van hotel Waalwijk opreed had Nico Kloosterboer zojuist de laatste parkeerplaats ingenomen. Er was nog wel één plaats(je) tussen een busje en een jeep. Na 10 minuten manoeuvreren en bijna spiegel minder was ik ook present. Zouden de partijen ook zo verlopen? Intussen waren captain Rob Verbeek en navigator Jan de Hertog ook aangekomen. We konden beginnen aan wat een zware avond zou worden.
Rob had zijn avond niet, hij verloor een pion en een stuk, waarna het een koud kunstje was voor zijn veel sterkere tegenstander om de winst binnen te halen.
Jan speelde wederom een zeer goede partij. Hij had een pionnetje verloren, maar door uitstekend te verdedigen leek remise zeker tot de mogelijkheden. Zijn tegenstander zat hoofdschuddend achter het bord, waarschijnlijk te overdenken waar hij de winst had gemist. Zoals we al vaker hebben gezien ligt passief verdedigen niet in de aard van Jan en door zijn jeugdige overmoed ontstonden wat gaten in de stelling waar zijn tegenstander handig gebruik van maakte.
Nico Kloosterboer (met zwart) speelde tegen N.Pol. Nico won, Nico Pol wel te verstaan. Na de partij zei onze Nico, de goede Nico heeft gewonnen. Het was een rare partij, Nico Kloosterboer bouwt zijn partijen doorgaans rustig op en neemt daar zijn tijd voor. Dit keer niet. Geen tijdnood en een poging om de tegenstander mat te zetten liepen op niets uit. Ik heb het niet helemaal kunnen volgen , maar op een gegeven moment stond er zwarte toren op f4 een zwarte dame op g5. Het zag er spectaculair uit, maar na een simpele vork was de aanval en de partij ten eind. We stonden 3-0 achter, aan ondergetekende de taak om de eer te redden.
Mijn partij was een spiegeling van de vorige ronde. Toen ging ik met 9.h4 wat al te frivool ten aanval. Nu was het mijn tegenstander die met zwart op zet 11 met h5 ten aanval ging. De aanval van zwart zag er gevaarlijk uit, maar bleek toch eenvoudig te pareren. Op zet 21 kon ik zelfs een pion winnen (nota bene die op h5 (!)). Ik zag allerlei kansen voor mijn tegenstander en besloot de pion toch maar niet te nemen. Dit tot grote opluchting van mijn tegenstander die meteen remise aanbood, wat ik accepteerde, ik had al genoeg gemanoeuvreerd die avond.
1. Ad Kroot (1900) – Johan Goorden (1796) ½-½
2. Nico Pol (1833) – Nico Kloosterboer (1629) 1-0
3. Robert Prins (1617) – Jan de Hertog 1-0
4. Wim van Wanrooij (1857) – Rob Verbeek (827) 1-0