Parkeren tijdens de avondcompetitie. Het zal nooit wat worden. Na het debacle in Waalwijk was dit keer de Lovensdijkstraat in Breda mijn tegenstander. Na eerst drie verboden in te rijden borden te hebben genegeerd en een rondje op het gazon van het bejaardenhuis te hebben gereden moest ik toch maar “gewoon” in een parkeervak parkeren. Zonder te hoeven te betalen natuurlijk. Dan de partijen. Op bord één was mijn partij een afspiegeling van mijn parkeerkunsten. Het leek nergens op. Als je met wit op zet 11 Kf2 moet doen om de boel bij elkaar te houden is er iets mis gegaan. Gelukkig kon ik nog net alles bij elkaar keepen en na dameruil zat er niets meer in de stelling. Twintig zetten later bleek dat ook. Remise. Toen zat supersub Ted al lang aan de bar. Zijn tegenstander moest ook aan de noodrem en dacht met Kd2 zijn problemen op te lossen. Maar ik geloof dat alle stukken zo’n beetje gepend stonden en voordat Ted kon kiezen wat hij het beste kon gaan winnen gaf zijn tegenstander maar op. Een goede inval beurt van Ted. Marvin had intussen een pionnetje gewonnen en moest die met kunst en vliegwerk verdedigen, dat leek heel aardig te gaan, maar een venijnig tussenschaakje kostte een paard. Daarmee waren de problemen nog niet over, want door een mat dreiging moest een toren geofferd worden tegen een paard. Met een volle toren achter probeerde Marvin eeuwig schaak te forceren. Met een beetje hulp van zijn tegenstander leek dat nog te gaan lukken ook. Marvins tegenstander dacht de matdreiging op h8 gedekt te hebben, maar na Dh8+ Dh6, was het na g4 toch gewoon mat. Eeuwig schaak was al een klein wonder, maar de winst was een mirakel. De winst was binnen. Nu kon Martijn zijn betere stelling gaan verzilveren. Zijn tegenstander dacht dat als hij maar zoveel mogelijk stukken ruilt dat het dan vanzelf remise wordt. Maar niet in de Caro-Kann. Martijn speelt dit al jaren en overklaste zijn tegenstander. Het eindspel werd keurig uitgespeeld. Na de partij gaf Ted een masterclass Caro-Kann en werd fijntjes uitgelegd (zoals alleen Ted dat kan) dat wit kansloos is in het eindspel.
Tijdens het rondlopen viel mijn oog op de partij André van Weelde – Edwin Lessmann. Wat daar zo bijzonder aan was? Wel André is al 80 jaar lid van de Baronie (ja u leest het goed). De uitslag van de partij? Edwin Lessmann werd kansloos ingemaakt.
1. Jo Godderij (1712) Johan Goorden (1804) ½-½
2. Sander de Smet (1685) Martijn Verbeek (1782) 0-1
3. Gertjan Portengen (1273) Marvin Jacobs (1579) 0-1
4. Rob de Ruyter (1387) Ted van Eck (1926) 0-1
André van Weelde (1574) Edwin Lessmann (1876) 1-0