De Zaterdageditie

In haar oneindige wijsheid heeft de redactie van de Volkskrant besloten, of was het de lay-out man, de schaakrubriek weer in het sport gedeelte te plaatsen en het dammen en bridge te saneren. Al jarenlang volg ik die schaakrubriek, want ik ken de schrijver ervan. Gert Ligterink heb ik in een grijs verleden wel eens gesproken. Hij was onder andere deelnemer aan het Liga schaaktoernooi. Een regionaal toernooi met een aparte formule.

“Spelen zoals ik het nooit durfde” is de kop boven het stuk in de zaterdageditie van de Volkskrant en het gaat over M. Bosboom. Bosboom is een schaakdier het leeft, eet en drinkt schaak. Deze 55 jaar oude schaaknomade speelt erg origineel en is daardoor zeer onvoorspelbaar maar altijd een goede toevoeging aan een toernooi, of tegenstander van een simultaan.

“Spelen zoals ik het nooit durfde”, heeft aan de ene kant ontboezeming en tegelijkertijd iets terughoudends. Zo van ik wist wel dat het ook zo kon, maar deed het niet, want ik durfde het niet, in dat spelletje. Dit met de verslagen van de avondcompetitie van het RSG in het achterhoofd, die zonder meer de Kronieken van het Genootschap in kunnen, realiseerde ik me dat de spelers van die avondcompetitie misschien wel niet durfde te spelen!

Vrolijkheid en jolijt alom in de verslagen, zelfkritiek en berusting, maar de teneur staat me niet aan. Allebei de teams hebben met het kleinst mogelijke verschil verloren en men spreekt van “Knap spel” en “Keurige remises”. Geen partijen en geen varianten. Niets.

Het is wel duidelijk; “Verlies”, moet goed gemanaged worden. De teamcaptain geeft instructies in de trant van: “Durf niet te winnen, want…..wie weet wordt ons wel een promotieloer gedraaid!” Na de partij : “we zijn goed nog weggekomen met dit verlies, het had ook 2-2 kunnen worden!!”. “Voor het zelfde geld hadden we gewonnen”. Genoten, je moet er toch niet aan denken!

En wat te denken van onze tegenstanders, die deze verslagen ook lezen. Die komen hier in de Veestallen met het idee “Die mannen van het RSG, die willen toch niet winnen”. “Waarom ze meedoen, wie het weet mag het zeggen”. Genereert dit meer omzet ofzo? Dan spint er nog iemand garen. Stel dat er een tegenstander op bezoek komt, in de laatste competitieronde, en die hebben afgesproken om te verliezen van het RSG en het RSG daardoor een kampioensloer draaien, daar ligt de teamcaptain ‘s nachts wakker van.

Genoten dit voelt niet goed en daar moet verandering in komen. Promotieangst moet eruit. Het kan toch niet zo zijn dat een afgevaardigd team van het RSG niet meespeelt voor de winst in die klasse en zeker in de wedstrijd zelf. Strength en Honour. Dat moet er GVD van af spatten. Opvreten die zooi en weer over tot de orde van de dag. Ik zeg ”Face the Enemy” er naar toe, met een instelling om ze te killen. Tot de laatste druppel bloed weerstand bieden en als we dan toch op de regenachtige treur/terugweg, als de super lange rochade in de auto zitten, kunnen we altijd nog zeggen dat we er beter uitzagen! Nu nog 6 schaakbeesten vinden die deze barre reizen willen ondernemen. Hier een verslag van zo’n ontmoeting in andere tijden.

Net na de eeuwwisseling in die goede oude tijd gingen we met een gelegenheidsteam van het RSG naar Schavo. Bo op 1, een Koningsgambiet spelend,,  The Don op 2, De Suus op 3 en André op 4. Ratingverschil van gemiddeld 200 heilige Elo’s in Tilburgs voordeel. Op de fiets, door wind en regen. Bij Dorst, onze eerste en enige stop, dronken we wat, aten zwijgzaam onze boterhammen en daarna herhaalden we onze varianten al fietsend. We speelden in het fractiegebouw(tje) van de PVDA te Tilburg. Schavo- C, had de nepchampagne al koud gezet , in de veronderstelling dat het ratingverschil en het thuisvoordeel wel doorslaggevend zouden zijn voor de winst en het Kampioenschap. Wij de “underdog” wonnen. We wonnen en zij werden ”kalt gestellt” met 3-1. Zingend kwamen we thuis, kletsnat en door en door koud maar dat kon de pret niet drukken. Gezeten rond de plattebuiskachel namen we nog een neut en genoten. Bijgaand de partijen. Prettig Weekend.