De opdracht van de teamcaptain was duidelijk: meer winnen dan vorig jaar. André van der Graaf, die met BSV A tegen ons A-team speelde gaf ons goede moed door te melden dat BSV -B behoorlijk verzwakt was ten opzichte van vorig jaar, toen bezette Rob Hopman-Been en René Punt de eerste twee borden (samen goed voor 3762 ELO punten).
Ondergetekende speelde op bord één een Tarrasch met een tempo minder (je speelt met zwart gewoon dezelfde zetten als met wit en dan maar hopen dat de extra zet van wit niet veel voorstelt). In dit geval pakte het goed uit en na de partij merkte mijn tegenstander Bas van der Putte droogjes op dat ik op zet 20 met loper c3 de winnende zet had kunnen doen. Zie diagram.
Het paard op e2 is overbelast. Na 20. Lc3! Pxc3?? is het mat in twee.
Ook zonder deze zet staat zwart nog steeds gewonnen, maar langzaam liet ik het voordeel glippen en op zet 30 was het voordeel helemaal verdampt. Onder grote tijdsdruk kon wit niet altijd de beste zetten vinden en kon het volle punt op zet 54 alsnog voor RSG bijgeschreven worden.
Op bord twee speelde Martijn met wit tegen Piet Bruys een zeer solide partij. Wit had steeds een prettig overwicht. En na een foute koningszet was het met een tactisch grapje in één klap gewonnen voor wit. Tijdens de partij (!) werd nog even geanalyseerd wat er was gebeurt na een goede koningszet. In dat geval was het zo bleek ongeveer gelijk.
Op bord drie speelde Ron Höfer tegen Kees de Looff. Ron wilde zich revancheren voor het debacle tegen Pieter de Nijs (twee stukken offeren na vijf zetten …). Maar ook nu leek het weer niet te lukken. Maar Ron bleef er in geloven en in een totaal verloren stelling wist Ron toch de volle winst te pakken. Hoe heb ik niet mee gekregen, maar het punt telt wel.
Op bord vier speelde teamcaptain Joey met wit tegen Alexander van ‘t Hof. Wit had een mooie stelling. Er waren zelf offers op h6 mogelijk, maar winnend was het waarschijnlijk niet. Zwart kwam sterk terug en had met twee stukken tegen een toren wellicht een klein voordeeltje. Joey bood tactisch remise aan bij een stand van 2-0. Zwart nam dit niet aan en werd professioneel van het bord geschoven.
Eindstand dus 4-0, wat ons op een reprimande van Ted kwam te staan. Volgens Ted’s schaak etiquette was het beter geweest ergens een halfje te laten liggen. Maar volgens mij geldt dat alleen in de maand december.