“Mam, duurt het nog lang voordat we er zijn?”, vroeg “het talentje” vanaf de achterbank aan zijn moeder, die de auto bestuurde. “Nee, jongen we zijn er nog lang niet, we zitten nu op de A 58”. Naast “het talentje”, op de achterbank, lag een schaakopeningen encyclopedie.
In een grijs en ver verleden, het lijkt wel in a Galaxy far away, heeft ondergetekende nog wat hand en span diensten verleend aan de overkoepelende bond. Als trainingscoördinator van zuid, werden er in samenwerking met de beschikbare trainers en medewerkers van de nbsb talentendagen georganiseerd. Na selectie werden dan de meest veelbelovende schaaktalentjes uitgenodigd voor extra training. Die trainingen werden regionaal georganiseerd.
De talentendagen waren voor de kinderen spannend en duurden lang voor de ouders. Ondergetekende liep strak in het pak, met stropdas van het RSG, las, in de ochtend, de ouders wat voor uit eigen werk, en ’s middags, tijdens het afsluitend snelschaaktoernooitje, netwerken en (lastige) vragen beantwoorden.
De kinderen kwamen van heinde (de Heen) en verre (Veere). Zegge en schrijven (’t Schijf), drukke dagen. Meneer, leeftijd is dat zó belangrijk? Bezorgde edoch dwingende moederogen, die zichzelf ervan wilden vergewissen dat hun zoon of dochter toch wel geselecteerd zou worden. Keiharde strenge zakelijke kijkers, die er geen probleem mee hadden om extra te doneren, uiteraard na selectie van hun zoon of dochter. Volk is het, en dat zal het altijd wel zo blijven.
Kennelijk heeft dan de explicatie over, de opzet, de structuur, de kostenaspecten, de groepsdynamiek, de trainingsmethodiek en de achterbankbelasting, die ochtend totaal geen zin gehad. Voor veel ouders was die achterbankbelasting trouwens helemaal geen punt. “Ja atdie talent eejt dan mot da maor hé”, “Atdie da zelf wult, ja, ei mot da zelf wel wullen”.
“Mam, duurt het nog lang voordat we er zijn?”, vroeg “het talentje” weer vanaf de achterbank aan zijn moeder, die de auto bestuurde. “Nee, jongen we zijn er nog niet, we zitten nu op de A 59”. “Het talentje” was al veel verder
Jaren later kom je die “Talentjes van toen” tegen. Bomen van kerels zijn het geworden, de achterbank helemaal ontgroeid. Nu vaak zelf achter het stuur. Talent en noeste arbeid combinerend met een niet te stillen honger naar het spel. Er een monsterlijk genoegen in scheppend de tegenstander alle hoeken van het bord te laten zien om hem daarna helemaal van het bord te spelen.
Deze achterbankgeneratie, nu ruime dertigers, hebben wel een schat aan stratenkennis opgedaan. Kijk wat een Genoot overkomt, wanneer hij in het “straatje” komt van een “Talentje van toen”, tijdens het deze zomer gespeelde Brasschaat Open.
Genoot Marc kiest voor de A 59, variant van het Benkö-Wolga gambiet , in de wetenschap dat het er druk is en dat er veel ongelukken gebeuren. Een gewaarschuwd man…Toch doen. Eigenwijs.
Ter overweging,
Is dit een simpel gevalletje blikschade of een gevoelige deuk?
Genoten, een prettig weekend.
Een klein krasje op een toch al total loss.