Berthold Lasker was de 8 jaar oudere broer van Emanuel. Werd bij zijn geboorte geregistreerd als Jonathan Berthold Barnett. Dit voor alle duidelijkheid. Waarom? In een patriarchaal tijdperk stelt men deze vraag niet. Niets heeft een reden en alles is zoals het is.
Tijdens zijn studietijd in de grote stad kwam zijn kleinere broer bij hem wonen, omdat hij ook ging studeren in diezelfde grote stad. Berthold was een zeer sterk spelende schaakfanaat die alles deed wat de grote patriarch verboden had.
Hij was het, die zijn jongere broertje, op jonge leeftijd, de regels van het spel leerde, met hem in café “Kaisershof” om kleine geldbedragen schaakte en of kaart speelde, hem later introduceerde bij het Berliner Schachgesellschaft, en waar hij in 1890, in een toernooi in Berlijn gedeeld 1ste mee werd.
Emanuel wordt in 1894 wereldkampioen door Steinitz te verslaan en hij wint van 1895 tot en met 1900 elk toernooi en iedere tweekamp waar hij aan deelneemt.
De stijl van Lasker, werd door Tarrasch omschreven als: ”koffiehuisschaak”, maar wanneer men 27 jaar aaneengesloten wereldkampioen is en geen tweekamp verliest, is er misschien toch iets meer.
Tarrasch begroette zijn tegenstander aan het bord met: “Herr Lasker, habe ich drei Worte für euch: Schach und Matt”. De toon was gezet en het kwam nooit meer goed.
Richard Reti heeft een analyse gemaakt van de partijen van Lasker. Hij concludeerde dat Lasker expres in kritische stellingen niet de beste zet deed, maar een iets mindere? Een veel besproken partij is zijn partij tegen Bauer, een partij uit een toernooi, dat Lasker won.
Cambridge Springs, een Canadese gemeente, gesticht door Duitsers en Ieren, werd eind 19de eeuw bekend om zijn bronnen mineraalwater. Dit mineraalwater genas bijna alle kwalen, volgens dr. John H. Gray. “Founder of the Cambrigde Springs Health Resort”, alles voor de gezondheid en de rust.
Ondernemend Cambridge veranderde de naam van het dorp in Cambridge Springs en de rust-kuuroorden, hotels schoten als paddenstoelen uit de grond en er werd een oase van rust gecreëerd. In deze oase besloot een plaatselijke ondernemer, William Douglas Rider Jr. tevens eigenaar van een hotel met 500 kamers met elektriciteit, badkamer en telefoon, een toernooi te organiseren met spelers van wereldsterkte.
De Wereldkampioen, Lasker, had in 4 jaar geen officiële schaakpartij gespeeld maar was bereid, tegen een meer dan redelijke vergoeding, mee te doen, Tarrasch weigerde mee te doen omdat Lasker meedeed en Maróczy was verhinderd.
Het toernooi werd gepland eind april 1904 er werden acht Europese en acht Amerikaanse spelers uitgenodigd. Het toernooi, een succes, werd gewonnen door de 26-jarige „outsider outlaw“ Frank James Marshall.
Lasker werd derde in een toernooi waar men nog jaren over sprak en waar zelfs een openingsvariant in het Damegambiet naar vernoemd is. Helaas overleed de organisator/mecaenas vrij plotseling na beeindiging van het toernooi. Blijkbaar waren de „Springs“ hem niet gunstig gezind, het toernooi is daarna nooit meer georganiseerd.
Een alom geroemde partij was de partij die de wereldkampioen tegen Napier speelde, of het de mooiste partij van het toernooi was waag ik te betwijfelen er zijn daar meerdere aardige partijen gespeeld, vandaar deze partij zonder analyse.
Overigens een goede vriend van de wereldkampioen, Albert, vroeg hem elke keer na een partij die de wereldkampioen met wit gespeeld had: „Did black matter?“
Genoten een prettig weekend.