Zwaar gehavend begonnen we aan de match. Dree worstelt met een ernstige vormcrisis, Zekerheidje had belangrijker zaken te doen. Diezelfde “Zekerheidje” laat het afweten in zijn Emiel Ratelband rol. Uw captain zat nog enigszins verdwaasd achter het bord na getroffen te zijn door een vervelende tia. Verder had D4 ook nog eens een ratingoverwicht.
Op bord 1 speelde Suus tegen een soort Magnus Carlsen in Noorse trui met rendier motief met een rating van tegen de 2000. Suus kreeg aardig spel, maar morste een boertje. Daarna gooide hij de beuk er in en meende op een gegeven moment eeuwig schaak te kunnen forceren. Helaas klopte het niet en hij ging mat.
Daarna was Dree aan de beurt op bord 3. Hij speelde tegen een opponent in de klasse 1700 +, wat normaal “Kat in het bakkie” is voor ons voormalige ratingkanon. Toen ik naar zijn bord keek in de openingsfase zag het er al bedenkelijk uit met een minus pion. Toen ik later nog een keer keek was er ook nog een kwaliteit verdwenen. Deemoedig gaf Dree op.
Ikzelf speelde tegen een tegenstander van mijn eigen bedenkelijke niveau op het 4de bord. Vol zelfvertrouwen speelde ik het bekende d4 op zet 1 gevolgd door Lf4. Enige zetten later keek ik verbouwereerd naar een verwoeste stelling. Mijn tegenstander wikkelde gedecideerd af naar een verloren eindspel waarin hij een pion tegen een paard had. Chapeau. (Mijn tegenstander draagt altijd een zwarte hoed). Hij vertelde nog een leuke anekdote. D4 is opgericht door 4 fervente d4 spelers.
Blijft over het laatste oude mannetje op 2. Jawel 1. d4, 2. Lf4. Nico speelde als enige een foutloze partij tegen iemand met een rating van 1640. Kwam al snel een pion voor, waar de tegenstander het loperpaar voor kreeg. Als ik het goed heb kwamen daar nog 2 pionnen bij. Nico trok fel ten aanval en lette daarbij goed op z’n klok. Niet op de klok van z’n tegenstander, want die stond al vrolijk met de vlag te wapperen volgens Suus. Tegenstander geeft op.
We doen i.t.t. de vorige competitie nog mee.
Groet,
Een voldane Kappie.