Aan de eerste twee borden na een paar uur spelen, stellingen die de zinloosheid aangeven om ergens een frivool offer te plegen en als je het toch zou doen, je eigenlijk een bekeuring van de schaakpolitie zou moeten krijgen. Een bekeuring? Ja een bekeuring voor spelbederf!
Loopgravenoorlog, schimmige zetten achter de eigen linies, geen blitzkrieg, geen voorwaarts stormende pionnenfronten. Nee degelijke zetten doen en “ überdeckung “ is geen vies Duits woord maar een adagio, ha hum. Genoten we spelen voor ons plezier, het is een spelletje!
De 6de ronde Alik staat op de eerste plaats met een vol punt voorsprong op Niek en Stefan. Het moet al heel gek lopen als Alik dit niet wint, maar aan de meet liggen de gladiolen en de laatste ronde moet nog gespeeld worden.
Ook Jan kon geen vuist maken tegen Alik’s verdediging. Anti-offerschaak, geen aanknopingspunt aan de tegenstander geven, gewapend beton in de loopgraven. Knap constructiewerk. Dat dan weer wel. Stefan won na veel duw en trekwerk van Ivo. Werkschaak, men moet er maar zin in hebben.
Ted speelde remise: ”Ik zal wel ergens de winst gemist hebben” tegen Jan. Tijdens het P.M. toonde hij de eindstelling, waarin wit volgens de aanwezigen beter stond. Ja hij speelde de enige zet in de stelling en de remise was een feit, het publiek speelde echter door en de ene na de andere fantastisch variant kwam op het bord, iets dat toch maar weer bewees hoe flexibel sommige stellingen bij nader inzien kunnen zijn.
Heel opvallend was wel hoe Marc, voor de tweede keer dit schaakseizoen, verloor van Marvin. Ik verwijs naar de partijen uit deze ronde onder de rubriek partijen op deze site. Heeft de 1ste bordspeler van Team RSG 1 last van een vormcrisis, een dip van een jaar? Och aan het eind van het seizoen kun je alles pas in het juiste perspectief plaatsen.
Jacques had volgens Erik last van zwakte’s op de zwarte velden, Daniël stelde remise voor in een mindere stelling, Henry speelde echter door en haalde het volle punt binnen. André was vroeg klaar met zijn partij tegen Ron, en volgde met een goede luim de partijen die nog bezig waren.
Pieter, goed bezig, met een serie aaneengesloten overwinningen, speelde tegen Hans. Helaas kon Pieter zijn zegereeks niet voortzetten want de vermoeidheid sloeg toe tijdens de partij. Het zat hem in “ Het Zien “. Hij had niets gezien en zijn tegenstander ook niet, was zijn commentaar achteraf.
Pierre en Rob vochten äls leeuwen om de laatste plaats, Pierre die het leeuwendeel van zijn tijd verbruikte door de stukken te betasten, sleepte de buit binnen. Daarmee een gelijke stand bereikend in hun onderlinge confontraties.
Christ speelde weer eens een draak van een partij, ja en hij weet het, hij maakt zichzelf ook schuldig aan die degelijkheid en dat Duitse woord, dat hem ontschoten is. Op een schlemielige manier een pionnetje weggeven om daarna de rug te krommen om niet te verliezen. Een achterlijk lange partij, waarbij de Suus, die toevallig bij het bord stond, het remise voorstel van Thijs horend, het voor Christ aannam met een fluisterend: “kzou ut moar doen, ak jouw waar”. Dodelijk vermoeid en zo’n 30 jaar ouder kwam Christ achter het bord vandaan, mompelend dat hij van dit soort eindspelletjes helemaal naar de kloten gaat. Maar nog meer beton erin en een Toren terug naar a1 spelen om een pion mee te dekken?
Genoten hopelijk wordt de laatste ronde geen formaliteit en regent het geen remises. Want statitisch gezien komen er in de laatste ronden van veel toernooien meer remises voor dan in andere ronden en zoals een wijs man, een tijd geleden al, eens zei: “Ook een remise moet men verdienen.” Iedereen een vrolijk Paasfeest wensend en tot de volgende ronde.