De avondcompetitie van de NBSB, wat was dat nou ook alweer? Lang geleden, denk ik.
Ik weet nog goed dat we met ons dartele viertal in diverse sportkantines de Nescafé en bessenwijn kwamen proeven, hele gesprekken voerden met de huispapegaai, weg moesten duiken voor pijltjes gooiende inboorlingen en daarna met beperkt succes maar altijd met buitengewoon goed humeur weer op huis aangingen. Het lijkt nu eeuwen geleden.
Wie het ook niet meer zo helder voor de geest stond was Ampie, zodat de ontvangst van de bezoekende teams buiten op de stoep moest plaatsvinden. Dit euvel was gelukkig snel verholpen en in no time stond er een min of meer ordelijke en verwarmde schaakzaal in het beste café van Roosendaal.
Het B-team trad aan zonder captain, want die had een vergeefse sollicitatie lopen bij het A-team, maar zijn coaching vanaf de bar bracht ons team moed en vertrouwen. Dat was nodig ook, want SV Oisterwijk A kwam met een sterk team aanzetten, gewapend met builen shag en een gemiddelde plusrating van ruim 100 punten. Daarbij zaten diverse schakers waartegen we in november met het zaterdagteam in Oisterwijk speelden. Ik mocht tegen dezelfde tegenstander als toen op revanche hopen voor een smadelijke nederlaag.
De eerste slag viel aan bord 2, waar Suus na een ongelukkige opening al snel de vlag moest strijken. Ondertussen kwam Jacques aan bord 3 vanuit een Caro-Kann met een mooie aanval langs de a-lijn. Zijn tegenstander moest een kwaliteit offeren, terwijl zijn pionnenstelling een ravage was: 1-1.
Nico knutselde gewoontegetrouw aan een mooie stelling met wederzijdse kansen en weinig tijd. Ik kreeg een opening voor me, waarvan de eerste twee zetten me helder voor de geest stonden, maar de rest niet. Desondanks kreeg ik tot twee keer toe de kans om de partij met briljante zetten te beslissen. Ik koos echter voor een variant die rechtstreeks naar remise leidde, ware het niet dat mijn tegenstander een stuk weggaf: 2-1
Nico ging langzaam maar uiterst eervol ten onder tegen zijn 1900+ tegenstander. Niemand verliest graag, maar de slotstelling was buitengewoon fraai. 2 -2
De rode lantaarn in deze competitie gaat naar een ander team, achter in het peloton loeren wij – nog altijd behoorlijk dartel – op een kans om toe te slaan.
Ben Cartens