Met een ernstig gehandicapt team, dat drie van zijn vaste krachten moest afstaan aan de woeste wervelingen van het noodlot, moesten wij het team van Bergen op Zoom ook nog eens opwachten in een andere locatie dan ons eigen Veestallen. Verdwenen was het thuisvoordeel van de nestgeur en van het vooruitzicht op bitterballen en een zeer lange nazit.
Overigens zijn wij bij Black Horse prima ontvangen, daarover geen onvertogen woord.
Op voorhand zou Uw Captain getekend hebben voor een gelijk spel, meer zat er zeker niet in en daarbij was het ook nog maar de vraag hoe de blamage tegen CSV verteerd zou zijn.
Het begin was voortreffelijk: Jan richtte al zijn stukken op d2 en tikte zijn tegenstander vlot van het bord. Daarna consolideerden Suus en Hans (herrezen na enige cruciale reparaties) de stand met twee vlekkeloze remises. Arco leek in de stemming om zijn successen in het zaterdagteam voort te zetten, trok met alle voorradig materiaal ten strijde, maar zag daarbij “dingen die er niet waren”, hetgeen de Bergenaren de gelijkmaker bezorgde.
Nog vier partijen te gaan. Nico stond comfortabel, Jacques ook en ik mocht op remise hopen. Ab was aan het achtste bord na een goede openingsfase in de versukkeling geraakt, verlies leek nog een kwestie van enkele zetten.
Het liep even anders. Ik bleek in het verre eindspel mijn impulsen niet onder controle te hebben en verloor, maar Ab goochelde een onwaarschijnlijk eeuwig schaak tevoorschijn, waarmee hij zijn debuut in het zaterdagteam extra glans gaf.
Jacques ging dit keer voor de schoonheidsprijs en besliste zijn partij in grootse stijl, waarna Nico – met weinig tijd op de klok – geen risico’s meer kon nemen en met remise de stand op 4-4 bracht.
We staan nu comfortabel op de vierde plaats. Van de teams die boven ons staan hebben we er nog eentje niet gehad: de koploper RSR Ivoren Toren 2. Op 11 februari treffen we die, dan spelen we weer eindelijk eens een uitwedstrijd – in Rotterdam.