In Rotterdam in het hol van de leeuw aantreden tegen de koploper: ook daar hebben wij geen moeite mee. Tegen RSR Ivoren Toren – met maximale score aan de leiding in klasse 5H en gemiddeld per bord zo’n 150 ratingpunten sterker dan wij – stond het na een traag begin 0-2 in het voordeel van de onverschrokken strijders uit Roosendaal (overigens met een fors percentage hele en halve Rotterdammers aan boord).
Jacques demonteerde met verve de verdediging van zijn tegenstander en kon in een fraaie slotstelling het punt incasseren. Ik had een gelijk opgaande partij, maar mijn tegenstander deed kort na elkaar twee mindere zetten, waarna de winst niet moeilijk meer was.
Hans berustte in een plusremise, maar daarna haperde de puntenmachine toch even.
Dré zag zich geconfronteerd met verlies van eerst één en toen twee pionnen, die ook nog eens vrijpionnen werden en Nico liet zich in redelijke stand verrassen door een onverbiddelijke klok, waarna de stand weer gelijk was.
Met de eerste drie borden nog in bedrijf werd het spannend. Jan leek een kansrijke mataanval op te bouwen, maar meer dan zetherhaling zat er toch niet in. Ted kwam in een ongunstig eindspel met gelijke lopers en moest de vlag strijken. Toen was alle hoop op Marc gevestigd. Hij zag een kansrijk middenspel uitmonden in een nachtmerrieachtig paardeneindspel. Gezien de bekendheid van Marc met meetkundige patronen, doorzag ongetwijfeld alle relevante lijnen, kwadranten en driehoeken om een dreigend pat te vermijden. Wij meenden zelfs het parallellepipedum te zien passeren, maar zeker is dit niet. Dit alles neemt niet weg, dat zijn tegenstander het uitgekookt wist te verdedigen en na vijfeneenhalf uur spelen de remise binnenhaalde. Hoe aantrekkelijk ook – en wellicht hard nodig!- , de optie op groepskorting bij Mona’s Brazilian Wax lieten we moe maar voldaan passeren.
De uitslag 4 ½ – 3 ½ plaatst ons comfortabel in het peloton, waar wij zowel degradatie als promotie ontlopen en dat biedt perspectief voor volgend seizoen.