Met het ontbreken van Ben, die thuis mantelzorgtaken moest verrichten, ontbeerden wij tevens onze uitmuntende scribent, vandaar dat ik een poging waag.
Om te beginnen kan ik weer opgelucht adem halen, mijn positie is voorlopig veilig gesteld. Voorlopig geen witte zakdoekjes, zoals Nico het stelde. Hiervoor waren wel keiharde maatregelen nodig. Hopelijk zet het passeren van Zekerheidje en El Capitano geen kwaad bloed, maar een schokeffect was beslist noodzakelijk. Volgens de filosofie van Arpad Elo moesten we winnen en dat gebeurde ook en hoe!
Te beginnen op bord 1 met ons elocanon Dré. Gelukkig wist hij niet wie hij tegenover zich had. Geen ingevlogen GM, maar zelfs een heuse professor. Dré speelde een mooie aanvalspartij, waarbij de tegenstander al snel kansloos was. Allerlei dreigingen waren op een gegeven moment niet meer te pareren, 1-0 dus.
Volgens mij was het Suus die de 2-0 binnen tikte. Dat ging niet zo soepeltjes. In de opening ging al snel een boertje verloren, maar Suus ging er eens goed voor zitten en creëerde voldoende tegenspel. De partij kwam abrupt ten einde met een verrassend schijnoffer, dat de tegenstander had gemist. Suus kon met de dame een loper slaan, die weliswaar door een pion gedekt stond, maar dat ging ten koste van een gapend gat op de onderste rij. Dat wel door de dame gedekt kon worden, maar lepe Suus blijft een loper voor staan. De tegenstander staarde naar zijn verwoeste stelling en gaf jankend op.
Jacques op bord 3 wist de zaak danig te compliceren, zoals we van hem gewend zijn. Het resulteerde in een open stelling met een vooruit geschoven pion plus een pionnetje extra. Kat in het bakkie zou je zeggen, maar de tegenstander dacht er anders over. Langzaam maar zeker kwam er gevaarlijk tegenspel met een binnengedrongen dame en een gat bij de koning. Jacques moest heel voorzichtig laveren om niet in een fuik terecht te komen. Hij deed dit echter met verve en uiteindelijk bleef een gewonnen stelling met een kwal voorsprong over, als ik het goed heb. 3-0.
Nog één partij aan de gang, Nico op bord 2 en dat duel eindigde eigenlijk een beetje vervelend, dat vonden ook Nico en z’n tegenstander. De partij werd door Nico opgezet volgens het bekende “Oude lullen systeem (Het London)”, zoals ik het ook speel. Het ging lange tijd gelijk op. Maar zoals zo vaak kwam Nico uiteindelijk in tijdnood, maar zijn tegenstander gelukkig ook . Nico besloot het, vanwege het teambelang, deze keer hard te spelen. Beide opponenten hadden hier en daar wat gaten in de notatie en het was op een zeker moment onduidelijk hoeveel zetten er gedaan waren. Het hoogtepunt! De vlag van de tegenstander valt en hij biedt gelijk remise aan. Nico vindt dit niet correct en claimt direct de partij in verband met het niet halen van de 40ste zet. De tegenstander besluit de wedstrijdleider er niet bij te halen en geeft verbitterd op: 4 – 0. Bij de reconstructie achteraf blijkt de 40ste zet wel gehaald te zijn.
Uiteindelijk een eclatante overwinning, waardoor we enige plaatsen opschuiven in de rangschikking. De klok komt zogezegd weer in zicht.
Hans Ravestein
Zie de reactie van Ger IJzermans op “Hoofdmacht van RSG superieur” voor het verslag van De Stukkenjagers.