De eerste wedstrijd in de avondcompetitie van het team is op een drama uitgelopen. Goedgemutst en vol zelfvertrouwen begonnen we aan de match tegen een gelijkwaardige tegenstander. Door de problemen die ik op m’n eigen bord had heb ik weinig tijd gehad om naar de overige stellingen te kijken. Ik beperk mij dus tot wat algemene beschouwingen.
Het begon al uitermate treurig. Suus geeft op de 6e zet al een stuk weg. “Dat is me nog nooit gebeurd”. Dit is natuurlijk niet bevoordelijk voor de overige spelers, die gelijk onder mentale druk komen te staan. Dree heeft lange tijd een gelijk opgaande strijd met degelijk spel zoals we gewend zijn. Helaas slaat ook hier het noodlot toe. Hij pakt een vergiftigde pion en verliest een stuk met een familieschaakje “stap 1”. Wat resteert is 3 pionnen tegen 3 pionnen + paard, wat natuurlijk niet te houden is. Nico, die zekerheidje vervangt op bord 4, die op busreis is met een groep bejaarden, doet het veel beter. Vanuit het “oude mannen” zet hij zijn tegenstander vast en harkt het punt binnen. Ikzelve raakte verzeild in een hyperscherpe siciliaan en had de taak te moeten winnen. Helaas gebruikte ik veel te veel tijd om goede zetten te vinden en kwam in hevige tijdnood. Ik probeerde de partij te forceren, maar mijn tegenstander vond de juiste zetten en kreeg groot voordeel. Met 1 seconde op de klok en nog 10 zetten te gaan, in een inmiddels verloren stelling, kon ik nog net bijtijds mijn tegenstander de hand schudden. Veel bedrukte gezichten aan de bar. We dropen maar snel af.
Een bedoefde kappie