Met grote vastberadenheid trok het C-team op naar Dongen voor de laatste ronde van de competitie. Met minder dan de volle winst werd geen genoegen genomen, daarom werden de wat zwakkere spelers thuisgelaten.
De verwarming van het Dongense speellokaal kent twee standen: uit of veel te warm. Meestal werd voor de laatste stand gekozen, dit zeer ten nadele van de Groninger medemens. Ik schat de bodemverzakking in Groningen na een avondje schaken in Dongen op een centimeter of 12.
Na een uur spelen kwam er tekening in de strijd: Jacques kwam al snel materiaal voor te staan, Dré stond misschien iets minder, Nico won een stuk in een goede stelling, Zekerheidje kwam goed uit de opening, maar mede door belasting van de vele taken die een reservecaptain moet uitoefenen, leek zijn stelling in remise te verzanden.
Jacques wist als eerste naar de koele hal te ontsnappen door gedecideerd te winnen met twee stukken meer bij een riante stelling. Nico liep echter vast in zijn pogingen een paard terug te offeren en werd genadeloos vastgespijkerd aan de achterste rij: 1 – 1 derhalve.
Inmiddels had ons ratingkanon aan het eerste bord een pion weggesnoept en voerde het eindspel bekwaam tot winst. Aan het vierde bord weigerde de Dongenaar van dienst enkele malen dameruil, waardoor zijn stelling langzaam verslechterde. In afwijking van een jarenlang ingesleten gewoonte speelde Zekerheidje het eindspel secuur uit en werd door zijn teamgenoten in een uitzinnige polonaise door Dongen gedragen. Bij de aansluitende feestelijkheden zijn de diagrammen helaas verloren gegaan.
Vierde in de competitie met 8 match- en 15 bordpunten en dat alles in een uitstekende sfeer. Ik teken nog een jaartje bij.