Wanneer je de diverse schaaklocaties in de provincie beziet, valt wederom op hoezeer wij het treffen met De Veestallen. Geen kwaad woord over de gastvrijheid in Rijen, maar de voorzieningen zijn, laten we zeggen, sober. Na een hartelijk welkom werd het eerste kwartier van de avond gevuld door het instellen van de klokken, een geheimzinnig ritueel met repeterende klikgeluiden, waarin de echte liefhebber fraaie ritmische patronen kan ontwaren.
Onze captain was in de garage voor onderhoud, maar wist wel een team op de been te brengen, waarin ervaring, souplesse en daadkracht om voorrang streden.
Bij Arco stond bord 1 onmiddellijk in lichterlaaie en dat bleef de hele avond zo. Jacques speelde naar eigen zeggen na een kalme opening brutaal en dat leverde alvast een stuk op. Nico stond wat krap, maar degelijk. Tact gebiedt mij om over het vierde bord te zwijgen.
Langzaam kwam er tekening in de strijd: Met nog 4 minuten op de klok bood Nico remise aan. Het was het zoveelste remiseaanbod, maar deze werd aangenomen, omdat Nico inmiddels duidelijk beter stond. Jacques walste ondertussen de stelling van zijn tegenstander met enig plezier volledig plat, waarna de winst genoteerd kon worden.
Aan het eerste bord wist op een gegeven ogenblik niemand meer wat er eigenlijk gaande was, maar Arco won uiteindelijk wel met nog 5 seconden op de klok. Beide spelers hadden genoten en zo hoort het eigenlijk ook.
Zuchtend onder de hoge verwachtingen die een reservecaptain nu eenmaal moet torsen, won ik vanuit de opening twee centrumpionnen, gaf vervolgens een toren weg, vermeed tweemaal eeuwig schaak en bereikte een gewonnen stelling, die ik totaal verknoeide. Al met al niets bijzonders dus.
Een fraaie winst voor ons team dat aan kop gaat in de competitie. Op 14 november wachten wij Oisterwijk B in Roosendaal op. Met bitterballen!
Caissa Gilze Rijen – RSG 1 ½ – 2 ½