Met enige moeite had Captain Hans een team weten te formeren voor de avondcompetitie, waar het puikje van het Brabantse Schaakwezen het strijdperk betreedt. Toch slaagde hij erin een team met zeer ruime levenservaring bij elkaar te krijgen. Die ervaring bleek onder andere uit de repertoirekeuze van de samenzang op de heenweg, waar de gouden hits van de Selvera’s, de Spelbrekers en andere toppertjes door de auto schalden. Hiermee zette ik mijzelf onmiddellijk op achterstand, want ik kreeg die muziek die avond niet meer uit mijn brein.
Nadat we bijna waren toegetreden tot de hoogste klasse van de karatecompetitie van een Oosterhoutse sportschool, vonden wij bijtijds de rustige speellocatie van de Rode Lopers. Klaar voor een eclatante zege. Elke morgen om half negen, komen wij Katinka tegen
Jan was geposteerd aan bord 1, Hans aan bord 2, Jacques op 3 en uw dienaar als altijd op het laatste bord. Lange tijd was het muisstil en namen de eerste schermutselingen voorzichtig een aanvang. Er was weinig aan de hand, al leek Hans wat minder te staan. Braaf gaf haar mondje toen te verstaan
dat zij met hem door ’t leven wilde gaan. Wat later offerde Hans gedwongen een pion en de stelling was weer gelijk, waarna tot remise besloten werd.
Jan had zich vastgebeten in een gesloten stelling met nog vier paarden op het bord. Vier paarden, je zou er waarachtig een diligence achter zetten. Uiteindelijk mende hij zijn paarden behendig naar winst. En over berg en dal klonk nog het hoorngeschal toen als een feestsignaal voor allemaal.
Hoewel geplaagd door het klinkend cultureel erfgoed in mijn hoofd kwam ik goed te staan: elegant dreiginkje hier, soevereine penning daar. Ik besloot daarop alle actieve stukken te ruilen, wat volgens de geldende theorie niet de beste weg naar winst is. Die weg was ik nog aan het zoeken toen mijn tegenstander hem al had gezien. Ben je verlegen misschien
We willen zo graag nog heel even een glimp van je wipneusje zien
We stonden weer gelijk.
Jacques was bezig aan een lange partij met gelijk materiaal en kerende kansen. Een open h-lijn hield beide spelers aardig bezig en juist op die lijn besliste een offer van de tegenstander de partij en dus ook de match in het voordeel van de Rode Lopers.
Zijn we er toch weer in getuind (Herman Kuiphof 1974).
In de ranglijst zakken we een beetje. Je wilt verstandig zijn, maar dat vergeet je.
Rode Lopers – RSG 2 ½ – 1 ½