Roosendaalsch Schaak Genootschap

De plotselinge sprong in onze ratings is in ieder geval niet terug te voeren op de match tegen De Baronie 2. Met een kleine nederlaag (4 ½ – 3 ½ ) werden we naar huis gestuurd. Spijtig en misschien onnodig, maar ook weer geen ramp: promotie en degradatie zaten er toch al niet in.  

Het was prachtig weer, de terrassen op de Ginnekenmarkt deden goede zaken. Echt weer om binnen te gaan zitten met een gezelschap heren op leeftijd om houtjes te gaan verzetten.
De Baronie is natuurlijk een eerbiedwaardige club, waar zelfs een laan, een gebied en een voetbalclub naar vernoemd zijn. En waar we nog wat oude bekenden troffen.
De locatie is ruim, licht en aangenaam.
Over de match: Marc en Arco scoorden beiden fraaie overwinningen met aanvalspartijen in grootse stijl. André, Suus en Jan hielden soeverein remise.

Tot zover het goede nieuws.

Ted overkwam een bedrijfsongeval in de opening, Nico in een gevorderde fase in de partij. Dat kan wel eens gebeuren. Alleen als we allemaal betere zetten doen winnen we.
Ik tartte het noodlot door een Boedapester gambiet te spelen tegen een Hongaarse schaker (“nou, u durft!”) en dat leek nog even goed te gaan, maar liep uiteindelijk ook fout af.
Voor straf had Ampie geen eten voor ons…

Voordat ons avondteam in het strijdperk trad, vertelde ik dat onze tegenstander Staunton 1 plaats boven ons stond met 1 matchpunt meer en ook 1 bordpunt meer. Jan zei dat dat aan het einde van de avond anders zou zijn. Mooi niet, het is nog steeds zo.

Dan de strijd. Met een schuin linkeroog kon ik zien dat Jan een geweldige aanval opzette die snel doorsloeg. De tegenstander gaf op en ik hoorde Jan zeggen dat het inderdaad volledig uit is. En daar had hij dan weer helemaal gelijk in. Met een schuin rechteroog kon ik zien dat Suus het in eerste instantie niet makkelijk had en een pion achter kwam te staan. Hij rechtte de rug, en met een wit wijntje als inspiratiebron, ging hij in de slag. Won de pion terug en zijn tegenstander accepteerde zijn remise aanbod met graagte. Van de partij van Sylvester heb ik niet veel meegekregen. Wel heb ik minstens 2x gehoord dat nu de situatie weer heel anders was. Het een en ander resulteerde in remise. Ikzelf stond na de opening iets beter, mijn tegenstander verdedigde zich goed met heel creatieve zetten. Ik kreeg geen vat op hem. Geleidelijk werd mijn stelling slechter en de zijne beter. Ik verloor de kwaliteit en in opperste schaak blindheid gaf ik ook nog een stuk weg. Toen stond er 2-2 op de borden.

Jacques 

Ons thuishonk De Veestallen was afgeplakt en gecapitonneerd met het oog op de bloedige strijd tegen Middelburg 1. Misschien speelde ook Carnaval en de daarbij vrijkomende lichaamssappen en alcoholica een rol in de bescherming van het interieur.

De speelzaal was warm genoeg en met het oog op de benodigde ellebogentolerantie waren de tafels iets anders ingedeeld dan anders: een rij tafels voor de borden 1 tot en met 3 en een rij voor de borden 4 tot en met 8. Of het door deze indeling kwam, door aardstraling, een geheim chemisch wapen (novitsjok op de klokken?) of door andere duistere factoren, het verschil tussen beide rijen bleek stuitend.

Middelburg stond zaterdagochtend samen met RSG aan de leiding, evenveel matchpunten en slechts een half bordpunt meer. Al misten wij Marc en Nico, op papier waren de teams gelijkwaardig, dus we rekenden op een scherpe, gelijk opgaande strijd. Aan de eerste borden kweten onze spelers zich voorbeeldig van hun taak. Jan moest vroegtijdig in remise berusten vanwege fysiek malheur, maar Arco speelde aan bord twee een dynamische partij die laat in de middag in een (plus)remise eindigde en Ted veroverde materiaal en tikte in het verre eindspel secuur het punt binnen. 

Tot zover het goede nieuws.

Bovenstaande scores vielen toen het drama zich al voltrokken had. Aan de lagere borden was het een ravage. De stelling van Hans stortte in op h6, die van mij op h3, Suus vergat bij een ruil terug te ruilen, de partij van André ging langzaam verloren en alleen Jacques wist ondanks materiaalverlies nog lang partij te bieden, maar moest uiteindelijk ook capituleren.

RSG 1 – Middelburg 1     2-6
Ons past nederigheid.

De landelijke media lieten het weer lelijk lieten afweten bij wat toch een sportieve ontmoeting van formaat mag heten in de Klasse 5J, de Poule des Doods. Daarom hier alsnog een verslag van de match De Zwarte Dame 1 – RSG, een match die de geschiedenis in zal gaan als “De Kruininger Clash”:

De telefoons waren buiten werking gesteld, het moreel was hoog.  Opgewekt en ruim op tijd namen wij plaats in de verkeerde speelzaal – vermoedelijk was hier sprake van een poging ons op een dwaalspoor te brengen. Toen er ook nog een team uit Bergen op Zoom naar opponenten liep te zoeken, werd ons duidelijk waar de tegenstander zich verschanst had en kon de strijd beginnen.

Na twee uur spelen was er nog niet veel tekening in de strijd. Jan vloog naar goed gebruik zijn tegenstander met alle beschikbaar materiaal naar de strot. André had een pion als verkenner het verre middenveld in gestuurd en kreeg daarmee een flinke voorsprong in ruimte en tijd. Arco bouwde rustig aan een overwicht. Verder was er nog weinig van te zeggen.

Marc kwam in een kansrijk eindspel, maar moest na bijna drie uur spelen in remise berusten. Er had meer in gezeten, maar dat gold ook voor zijn tegenstander. Dan is remise zo gek nog niet.
Op dat moment waren er worst en kipkluifjes en begon het Grote Scharrelen: men staat op van zijn bord, peilt de stellingen aan de overige borden en aan de hand daarvan de eigen kansen. Hans droeg hieraan bij met een remiseaanbod, wat na consultatie van de teamleider werd geweigerd.
 
De beslissingen begonnen elkaar toen op te volgen: Ted moest de vlag strijken na een gecompliceerde partij. Ik kwam goed uit de opening en verknoeide het nu eens niet. We bleven dus een puntje voor.
Hans vuurde inmiddels een spervuur van remiseaanbiedingen op zijn tegenstander af, maar kwam steeds minder te staan. André haalde het punt binnen, Arco even later ook. Hans moest uiteindelijk opgeven en Nico haalde ruim op tijd een comfortabele remise.

Tegen een team dat per bord gemiddeld 50 ratingpunten meer had, is een 5 -3 winst een fraaie prestatie, waarmee wij knorrend van tevredenheid huiswaarts keerden.
Op 3 februari komt Middelburg op bezoek, medekoploper met een half bordpuntje meer. De messen zijn geslepen!

Met enige moeite had Captain Hans een team weten te formeren voor de avondcompetitie, waar het puikje van het Brabantse Schaakwezen het strijdperk betreedt. Toch slaagde hij erin een team met zeer ruime levenservaring bij elkaar te krijgen. Die ervaring bleek onder andere uit de repertoirekeuze van de samenzang op de heenweg, waar de gouden hits van de Selvera’s, de Spelbrekers en andere toppertjes door de auto schalden. Hiermee zette ik mijzelf onmiddellijk op achterstand, want ik kreeg die muziek die avond niet meer uit mijn brein.

Nadat we bijna waren toegetreden tot de hoogste klasse van de karatecompetitie van een Oosterhoutse sportschool, vonden wij bijtijds de rustige speellocatie van de Rode Lopers. Klaar voor een eclatante zege. Elke morgen om half negen, komen wij Katinka tegen

Jan was geposteerd aan bord 1, Hans aan bord 2, Jacques op 3 en uw dienaar als altijd op het laatste bord. Lange tijd was het muisstil en namen de eerste schermutselingen voorzichtig een aanvang. Er was weinig aan de hand, al leek Hans wat minder te staan. Braaf gaf haar mondje toen te verstaan
dat zij met hem door ’t leven wilde gaan. Wat later offerde Hans gedwongen een pion en de stelling was weer gelijk, waarna tot remise besloten werd.

Jan had zich vastgebeten in een gesloten stelling met nog vier paarden op het bord. Vier paarden, je zou er waarachtig een diligence achter zetten. Uiteindelijk mende hij zijn paarden behendig naar winst. En over berg en dal klonk nog het hoorngeschal toen als een feestsignaal voor allemaal.

Hoewel geplaagd door het klinkend cultureel erfgoed in mijn hoofd kwam ik goed te staan: elegant dreiginkje hier, soevereine penning daar. Ik besloot daarop alle actieve stukken te ruilen, wat volgens de geldende theorie niet de beste weg naar winst is. Die weg was ik nog aan het zoeken toen mijn tegenstander hem al had gezien. Ben je verlegen misschien
We willen zo graag nog heel even een glimp van je wipneusje zien

We stonden weer gelijk.

Jacques was bezig aan een lange partij met gelijk materiaal en kerende kansen. Een open h-lijn hield beide spelers aardig bezig en juist op die lijn besliste een offer van de tegenstander de partij en dus ook de match in het voordeel van de Rode Lopers.
Zijn we er toch weer in getuind (Herman Kuiphof 1974).
In de ranglijst zakken we een beetje. Je wilt verstandig zijn, maar dat vergeet je.

Rode Lopers – RSG 2 ½  – 1 ½  

Aangezien huisconcerten binnenkort uitsluitend in de illegaliteit plaats kunnen vinden, moest ik mijn team in de steek laten om mij nog één keer in het openbaar te laven aan prachtige muziek.

Ik wist mijn team in topvorm, in een sterke opstelling en onder leiding van de ervaren captain Hans (“hard op de inhoud, zacht op de relaties”). Dit verslag berust op zijn aanwijzingen.

Tot de match in Roosendaal leek Souburg de underdog in de Klasse 5J: 2x nipt verlies. Toch was Hans er niet van overtuigd dat we er wel even overheen zouden walsen met ons behoorlijk sterke team.  Het werd inderdaad een scherpe strijd!
Jacques opende prima tegen de teamleider van onze tegenstanders en stroopte de mouwen op om het varkentje eens even te wassen. Helaas pakte hij ergens in het middenspel met het verkeerde stuk en kon meteen zwaar balend opgeven. Dré en Marc konden geen winst vinden en zagen een remisevoorstel aangenomen worden. Hans vertrouwde zijn stelling niet en verkeerde in tijdnood, dus trok hij aan de noodrem met een remiseaanbod. Zijn jonge tegenstander had daar mogelijk wel zin in, maar ging gezagsgetrouw toestemming aan zijn captain vragen. Deze beval door te spelen. Op het moment dat Hans dacht de stelling onder controle te hebben, kwam hij toch in de problemen en dreigde een pion te verliezen. Het brein stokte en de tegenstander merkte fijntjes op dat de vlag gevallen was.
3-1 was niet echt een lekkere uitgangspositie voor de laatste 4 gladiatoren, maar de leuze “Luctor et Emergo” is niet alleen voorbehouden aan Zeeuwen: Ted peuterde er keurig een half puntje uit. Arco speelde weer een partij uit één stuk en won gedecideerd. Nico, in zeeën van tijd, had een goede stelling en kreeg toestemming van de captain om remise te houden, dit nadat Jan door de stelling van zijn taaie opponent was gebroken onder het genot van een cruciale pion. Uit deze partij bleek weer eens de klasse van Jan. Menigeen zou zich stuk hebben gebeten op de stelling. 4-4!

Een terugblik op de ranglijst – sterk vertekend door het oneven aantal teams – leert ons dat we ons aan de top bevinden, helaas doen nog 5 teams dat. Alleen Souburg bungelt met een kleine achterstand onderaan.

Voor de liefhebbers had Ampie na afloop een fraai diner bij elkaar getoverd, waarin voortreffelijke voor- en hoofdgerechten naar het onbetwist hoogtepunt voerden: een cornetto uit de vriezer.

Wat een verschil: De teamleider RSG stelt zijn zaterdagteam altijd samen op basis van ELO,  kleurvolgorde, beenderstructuur, bioritme en lievelingstoetje. De teamleider van de Pion, Bas, had echter een wilde gooi met de dobbelstenen gedaan en strooide zijn spelers in willekeurige volgorde over de borden. Ongetwijfeld met de bedoeling om te tegenstander te ontregelen, maar dit snode plan faalde jammerlijk. Bij het ontbreken van een deugdelijk strijdplan dwaalden de spelers van de Pion – waaronder vele oude bekenden – richtingloos over de borden en moesten een nederlaag incasseren.
Omdat invalcaptain Hans nogal druk was met zijn eigen partij, vertonen de frontberichten lacunes.

Vermoedelijk was Suus als eerste klaar met zijn partij tegen Ad van den Brand, die duidelijk wedstrijdritme miste. Waarschijnlijk vloerde Marc daarna Kees van Hogeloon en behaalde Ted tegen Anthony Snijders stuk- en partijwinst. Sylvester debuteerde in dit gelouterde gezelschap. Zijn kennismaking met de landelijke competitie was hardhandig, maar dat gaat alle volgende keren waarschijnlijk beter.     

Bas sloeg triomfantelijk een toren van Hans van het bord, maar kreeg daar snel spijt van. Een leuke verborgen combinatie bracht snel een betere stelling op het bord (tenminste: Hans vond hem leuk!). Na een rondje langs de borden te hebben gelopen, concludeerde Hans dat de winst in de pocket was en bood remise aan. Nu was het de beurt aan Bas om een rondje te lopen. Zo is het schaken thuis nog best te verkopen als lichaamsbeweging. Ook zijn conclusie was dat het zinloos was om door te spelen. Jan kwam niet verder dan remise tegen Ton van de Werf en Jacques liet zich flessen door Henk Alberts. Nico won soepel.

Deze uitslag bracht ons naast de Baronie op de eerste plaats, een mooie uitgangspositie!

Pion 2 – RSG 2:   3- 5

Er was door velen reikhalzend naar uitgekeken: een schaakinterland tussen de Oranje Leeuwen (vertegenwoordigd door RSG en de SV de Raadsheer) en de Rode Duivels (Brasschaak) in het kader van het 150-jarig bestaan van de Koninklijke Nederlandse Schaakbond.

In Het Wapen van Zundert druppelden gelouterde internationals zaterdag langzaam binnen. Bij een laatste telling waren er wat minder Duivels dan Leeuwen, zodat Nico en Johan snel tot Belg werden omgekat. Boven de rivieren gaan we toch al door voor Reservebelgen, dus cosmetisch is het effect van deze ingreep beperkt.

Vooral aan de lagere borden ging het onmiddellijk flink tekeer en nam Brasschaak een voorsprong van 3-0. Het verdient vermelding dat de Nathan, de allerjongste met een damevangst de score opende, wat later gevolgd door Cesar (97 jaar!). Sowieso was de strijdlust groot: slechts 3 remises op 17 partijen .
Na gedane arbeid nam men plaats in de tuin om zich onder het genot van een drankje in het zonnetje te laven aan eigen of andermans gedachten. Speculaties over de afloop van de match leken op een Belgische zege te wijzen.

In de speelzaal keerde de strijd echter langzaam, zeer langzaam. Jan won aan het eerste bord op briljante wijze zijn partij (dat vond hij niet alleen, dat vonden we allemaal). Uiteindelijk wist Niek aan het tweede bord langs de rand van de afgrond een remise veilig te stellen en toen was het aan Jos om de achterstand van één punt ongedaan te maken, hetgeen hij met twintig paar ogen in de rug onberispelijk deed.

In een gelijkspel was in de protocollen niet voorzien, zodat we besloten om de beker maar mee te geven naar Brasschaat met daarbij de plechtige belofte dat we hem volgend jaar komen terughalen. Bij worstenbrood, drankje en bitterbal konden wij terugkijken op een uitermate plezierige middag.
Hulde aan Niek en Jacques voor de organisatie en natuurlijk grote dank aan onze sponsoren die deze middag mogelijk gemaakt hebben!
De voorbereidingen voor de terugwedstrijd zijn gestart.   

De volledige uitslag (N.B.: aan de oneven borden hadden onze zuiderburen wit):    

De Nederlandse Schaakbond (KNSB) bestaat dit jaar 150 jaar en is daarmee een van de oudste sportbonden van Nederland. Overigens was de KNSB al de oudste schaakbond ter wereld!
Bij gelegenheid van het 150- jarig bestaan van de Nederlandse Schaakbond onder het thema “Schaken kent geen grenzen” hebben schaakteams aan weerszijden van de Belgisch-Nederlandse grenspalen elkaar opgezocht voor een internationale match. Dit geheel in de traditie van de schermutselingen tussen de Oranje Leeuwen en de Rode Duivels, tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel en de tientallen matches tussen de korfbalteams van beide landen.

Aan Nederlandse zijde hebben SV de Raadsheer uit Zundert en RSG uit Roosendaal zich verenigd om Brasschaak (uit Brasschaat) het hoofd te bieden. Elk team zal aantreden met een representatieve selectie van 25 spelers, plus 5 jeugdspelers.
De inzet van de match bestaat uitsluitend uit de eer en het plezier van de ontmoeting. Een vervolgmatch of de start van een meerjarige traditie moet zeker niet uitgesloten worden.

De match vindt plaats op 20 mei in het Wapen van Zundert (Katerstraat 12, Zundert) op 20 mei, aanvang  13.30 uur.   

Met 2 – 6 verliezen, is dat eigenlijk teleurstellend? Mwah.

Met een volle ziekenboeg en een punt achterstand aan een leeg 1^e bord begonnen we aan de match. Messemaker 1847 had een sterk team op de been gebracht. Door mij gewaarschuwd dat ze iemand thuis konden laten, kwamen ze met hun sterkste zeven spelers opdagen.
Bij ons waren vier vaste spelers ziek en van de reserves was alleen Frans (“de schrik van Steensel”) beschikbaar. Aan bord 3 tot en met 6 (het motorblok) scoorden resp. Arco, André, Suus en Hans vrij comfortabele remises. Aan weerszijden daarvan ging het snel mis bij Frans, wat later bij Marc en uiteindelijk ook bij mij.

Als teamleider kan ik niet genoeg benadrukken, dat het nodig is om sinaasappels te eten, de jas goed dicht te doen en op te passen bij tocht. Rust, Reinheid en Regelmaat zullen onze bakens zijn op de weg naar de 4^e klasse. Ook tongzoenen met vreemde vrouwen dient ontmoedigd te worden.

Geenszins gedeprimeerd genoten wij bij Ampie van de eerste asperges van het seizoen.    

 De eindstand: