Roosendaalsch Schaak Genootschap

Gretig en jong. Dat gaat iets minder op voor ons eigen zaterdagteam, maar zeker wel voor het team uit Cappelle aan den IJssel, dat ruim een half uur voor aanvang al aan de poort stond te rammelen. Terwijl de schoonmaak nog in de afrondende fase was en de kachel nog wakker gepookt moest worden, stond het team van CSV 3 al te springen om hun jeugdig elan te meten met de bezonken wijsheid van onze spelers, die zich eerst vooral concentreerden op de voortreffelijke kroketten van Ampie.

Op papier was het een makkie: Het verschil in rating was gemiddeld bijna 400 punten in ons voordeel. Maar ja, rating is ook maar een mening, zoals bleek uit het strijdverloop: Geen snelle beslissingen, geen ten hemel schreiende openingsfouten, zelfs geen telefoon ging af. Aan alle borden werd strijd geleverd en de eerste twee uur was er weinig verstandigs over te zeggen.

Tegen drie uur viel de eerste beslissing: Aan het achtste bord werd remise voorgesteld, hetgeen Pieter aanvaardde omdat de complicaties groot waren en de stelling onoverzichtelijk. Kort daarna won Marc aan het derde bord. Zijn tegenstander miste een kans voor open doel hetgeen Marc met samengeknepen billen en getraind pokerface moest ondergaan, maar daarna was het snel klaar: aftrekschaak, damewinst en RSG stond op voorsprong. Dré stond gerieflijk en kwam in een boeiend eindspel dat hij tegen elke speler met een rating van rond de 1000 gewonnen zou hebben. Deze tegenstander wikkelde het echter perfect af en de remise was een feit.

Ted moest concluderen dat er in zijn partij niets te halen was, al werd er nog lang geduwd en getrokken. Arco zag zijn stelling langzaam tot winst komen. Twee punten voor en de middag vorderde. Een rondje langs de borden stelde gerust: Ik stond duidelijk beter, Jan en Nico minstens gelijk. Uiteindelijk mocht ik inderdaad de winst incasseren, maar bij de andere borden ging het toch nog mis. Door pech, onderschatting, misrekening in gecompliceerde stellingen? Doet er lekker niet toe,
4 ½ – 3 ½ was de eindstand. CSV 3 heeft zich voortreffelijk geweerd en ons een goed voorbeeld getoond: Als zij bijna 400 punten boven hun niveau kunnen spelen, waarom zouden wij dat dan ook niet kunnen, bijvoorbeeld thuis tegen CSV 2 op 25 november?

Wanneer je de diverse schaaklocaties in de provincie beziet, valt wederom op hoezeer wij het treffen met De Veestallen. Geen kwaad woord over de gastvrijheid in Rijen, maar de voorzieningen zijn, laten we zeggen, sober. Na een hartelijk welkom werd het eerste kwartier van de avond gevuld door het instellen van de klokken, een geheimzinnig ritueel met repeterende klikgeluiden, waarin de echte liefhebber fraaie ritmische patronen kan ontwaren.

Onze captain was in de garage voor onderhoud, maar wist wel een team op de been te brengen, waarin ervaring, souplesse en daadkracht om voorrang streden.
Bij Arco stond bord 1 onmiddellijk in lichterlaaie en dat bleef de hele avond zo. Jacques speelde naar eigen zeggen na een kalme opening brutaal en dat leverde alvast een stuk op. Nico stond wat krap, maar degelijk. Tact gebiedt mij om over het vierde bord te zwijgen.

Langzaam kwam er tekening in de strijd: Met nog 4 minuten op de klok bood Nico remise aan. Het was het zoveelste remiseaanbod, maar deze werd aangenomen, omdat Nico inmiddels duidelijk beter stond. Jacques walste ondertussen de stelling van zijn tegenstander met enig plezier volledig plat, waarna de winst genoteerd kon worden.
Aan het eerste bord wist op een gegeven ogenblik niemand meer wat er eigenlijk gaande was, maar Arco won uiteindelijk wel met nog 5 seconden op de klok. Beide spelers hadden genoten en zo hoort het eigenlijk ook.
Zuchtend onder de hoge verwachtingen die een reservecaptain nu eenmaal moet torsen, won ik vanuit de opening twee centrumpionnen, gaf vervolgens een toren weg, vermeed tweemaal eeuwig schaak en bereikte een gewonnen stelling, die ik totaal verknoeide. Al met al niets bijzonders dus.
 
Een fraaie winst voor ons team dat aan kop gaat in de competitie. Op 14 november wachten wij Oisterwijk B in Roosendaal op. Met bitterballen!

Caissa Gilze Rijen  –  RSG         1 ½ – 2 ½

In Kruiningen heb je voortreffelijk bereik, ik kan niet anders zeggen. En ik kan het weten, want na nog geen uur spelen ging met een helder geluid mijn telefoon af. Ik had het geluid uitgezet, maar niet uit genoeg blijkbaar – een technisch raadsel dat ik nog niet heb opgelost.
Regels zijn regels, maar je kunt er goed chagrijnig van worden. Daarmee stond ons team bij het debuut in Klasse 5H onmiddellijk op achterstand. Inderdaad: een telefoongambiet. Gelukkig maakte Marc aan het derde bord snel gelijk: zijn tegenstander zag een penning over het hoofd en kon gelijk opgeven. Even later kon ook Jan het punt noteren na een partij die hem weinig hoofdbrekens had gekost.

Tot zover alles onder controle, maar een blik op de overige borden gaf weinig reden tot vreugde. Van de partij van Jacques viel weinig verstandigs te zeggen, maar Ted, Nico, Suus en André stonden allemaal materiaal achter. André wist de remise te redden, doordat zijn tegenstander een stuk vastpakte, dat hij kennelijk niet wilde spelen. Aanraken is zetten (regels zijn regels, nietwaar), maar grootmoedig werd tot remise besloten. Jacques sloeg een remiseaanbod af, terwijl Nico, ondanks hevig verweer moest opgeven.
De stand was weer in evenwicht. Suus speelde een wonderlijke partij: snel spelend won hij vanuit de opening een pion. Vertrouwend op zijn techniek ruilde hij in hoog tempo af, waarbij hij een kleinigheidje over het hoofd zag en een groot deel van de middag met een pion minder de partij moest zien te redden. Naar Hoevense traditie rechtte hij de rug en haalde foutloos het halve punt binnen.
Bij Jacques was de stelling in brand geschoten met fraaie wederzijdse dreigingen. Secuur spelend scoorde hij een belangrijk punt: 4-3. Nu moest alleen Ted zijn partij nog zien te houden.

Terwijl de avond viel over Zuid-Beveland en de boeren hun stikstofdepositie van het land haalden, ging de strijd aan bord 2 verder. De tegenstander van Ted probeerde langdurig een gat in de defensie te slaan. Ondanks een vrijpion meer, maar met lopers van ongelijke kleur lukte dat uiteindelijk niet. Secuur werk van Ted en een opgeluchte teamleider!
Dit was een stroef begin in de 5^e klasse. Ik raad onze clubleden het spelen van het Telefoongambiet ernstig af. 

DZD 1 – RSG 1   3½  –  4½

Lang is er vergaderd of we met 1 of 2 teams in de avondcompetitie zouden uitkomen. Het zou misschien wel lukken met een mix van 12 toptalenten waaronder vaste spelers en potentiële invallers. Uiteindelijk vonden wij de basis te smal en werd er 1 team ingeschreven. De consequentie is dat iedere wedstrijd vrienden teleurgesteld toe moeten kijken. Enthousiast stuurde ik een mail rond aan 12 clubleden voor de eerste ronde tegen King. Maar de eerste 4 reacties waren afmeldingen. Uiteindelijk bleven er 4 over voor de wedstrijd en wel zeer sterke spelers. Jan, Marc, Arco en eeuwige reserve Nico, die zich tot nu toe zeer weinig afmeldt en bijna altijd speelt. Er kwam kritiek uit de gelederen, dat het wel een heel sterk team was voor de lage klasse waarin wij ons hadden ingeschreven. Minimaal moesten we toch de tegenstander op de hoogte stellen van het feit dat we met een sterrenteam kwamen opdagen.

De captain pareerde de bedenkingen en hield voet bij stuk. Uiteindelijk moest Arco nog afmelden wegens gezinsuitbreiding in de huiselijke kring. De captain viel in voor hem. Tot mijn verbazing bleek het team van King nog meer Elo op de weegschaal te leggen dan wij. Zelfs de tegenstander van Jan had nog een hogere rating. We wonnen toch nog met 2 1/2 punt door overwinningen van Nico en Marc en remise van Jan. De titel blijft binnen handbereik.

Cappie

De schaakbond kwam vorig jaar met een goed idee: Organiseer een schaaktoernooi, waaraan iedereen, leden en niet leden, gratis mee kan doen. In heel het land en in dezelfde periode. Na een lokale en een regionale ronde wordt uiteindelijk een landelijke finale gespeeld met de besten. Een simpele en effectieve manier om de vele huis- en coronaschakers achter de gebreide broek of de laptop weg te trekken en in contact te brengen met hun lokale schaakclub.

Alert als altijd meldde RSG zich dit jaar aan en drie belangstellenden meldden zich bij de Veestallen. Zij werden ingedeeld met nog 7 RSG-leden (waarvan Bas en Frank ook al splinternieuw!) in twee groepen van 5. Na een snelle en slagvaardige indeling en een spoedcursus klokken instellen konden de matadoren aan de slag. Daarbij bleken de overige RSG-leden graag bereid de nieuwkomers hier en daar te ondersteunen en bij te praten over de do’s en don’ts, eigen ervaringen en clubleven. 

In de eerste groep won Ted naar verwachting vrij gemakkelijk, maar in de tweede groep kende ene onverwachte winnaar: De jongste van het stel, Jasper (15!) veegde zijn tegenstanders snel en effectief van het bord, ook een ervaren en gelauwerde tegenstander als Frans moest er aan geloven. Jasper gaat door naar de volgende ronde en zijn eventuele successen zullen wij dan met groot plezier aan onszelf toerekenen. 

Of de overige spelers zich gaan aanmelden bij RSG is nog niet zeker (o.a. door onregelmatig werk). Wel zeker is dat het beproefde RSG-concept “serieus gezellig” ook door deze schakers werd gewaardeerd.

Wordt vervolgd, derhalve!

Waarin onze helden aan vertwijfeling ten prooi zijn

Een vraag die ons sterk bezighield bij de laatste twee ronden van ons optreden in de avondcompetitie: Wanneer je laatste wordt, wat gebeurt er dan? Degraderen kan niet. Word je veroordeeld tot het spelen van play – offs tegen een team uit Emmer-Compascuum?  Of moet je een klok inleveren?

Waarin de kansen lijken te keren

Tegen Raadsheer werd enkele weken geleden een knappe zege behaald. Dankzij krachtdadig optreden van onze man aan bord 4 (Slot op de deur, Zekerheidje), wisten Dré, Nico en Hans aan de borden 1 tot en met 3 zich verzekerd van een goede uitgangspositie. Drie felbevochten remises brachten het matchpunt binnen.

Waarin onze helden in grootse stijl ten onder gaan

Hoe anders verging het ons in Breda. De Baronie, onze concurrent voor de rode lantaarnpositie, had zich verschanst in een speelzaal met een parkeerplaats op grote afstand. De route leidde langs drukbezette terrassen aan de Ginnekenmarkt, die op zo’n zomerse avond minder standvastige zielen gemakkelijk tot andere bezigheden zouden kunnen verleiden dan het verzetten van houten poppetjes onder een TL-balk. Zo niet onze helden! Zonder morren zetten zij zich aan de zware taak om een goed resultaat neer te zetten, met ware heldenmoed, vastbesloten om geen van onze 23 overtollige klokken uit handen te geven.
Lange tijd gingen de partijen gelijk op. Jacques leek aan bord 1 comfortabel te staan, Suus stond degelijk in een Siciliaan, Hans en Uw Dienaar bekeken van twee kanten de narigheid die ontstaat na  1. d4 en 2. Lf4. Veel gesloten stellingen, weinig materiaal geruild, de tijd werd volledig gebruikt. Toen de speelzaal al leger en leger raakte (de lokroep van de terrassen?) moest Jacques zich gewonnen geven. De dame van de tegenstander had meer ruimte en gebruikte die slagvaardig. Suus zag één van zijn remisevoorstellen beantwoord met een gemene vork, waarna het 2-0 was.
Ondanks dappere pogingen was er aan de borden 3 en 4 toen al niets meer te halen dan remise.

De Baronie C – RSG B          3 – 1

Een uiterst eervolle laatste plaats in de competitie, behaald met strijdlust en nimmer aflatend goed humeur. Emmer-Compascuum is gewaarschuwd!

Uit rooksignalen is mij gebleken, dat het avondteam RSG B op onderhoudende wijze gelijk gespeeld heeft tegen ESV Rode Lopers A, nummer twee van de competitie.
Dat is gezien de gemiddelde rating enigszins teleurstellend, maar gezien de stand op de ranglijst verheugend.
André speelde aan het eerste bord, stond verloren, maar op de vleugels van de niet aflatende successen van de laatste weken wist hij toch te winnen. Jacques aan bord twee liet zien dat het ook anders kan, nl. gewonnen staan, maar toch verliezen.
Nico en Suus hielden hun partijen remise.
Dat nog niet iedereen de zomertijd tot zijn bioritme heeft toegelaten had helaas zijn effect op tijdige aanvang van de partijen en op correct gastheerschap.

Nog twee ronden te gaan, oordeelt u zelf:

Stand na Ronde 7

Het kan nog wel: In Best met 8 – 0 verliezen en Staunton met twee monsteroverwinningen langszij zien komen. Wie herinnert zich niet de voetbalwedstrijd Spanje – Malta met de onwaarschijnlijke uitslag 12 – 1. Nederland uitgeschakeld voor het EK 1984, terwijl trainer Kees Rijvers rustig zat te klaverjassen bij de buren…
Op 23 april weten we iets meer, want dan speelt Best Moves een inhaalwedstrijd tegen Staunton. Ik zou het niet sportief vinden als we dan in de weer gaan met voodoo-poppen en parapsychologen (is dr. Zoechar nog beschikbaar?), maar ik kan jullie niets verbieden.

Zaterdag jongstleden vond een fel lijf-aan-lijfgevecht plaats aan de krappe tafels van de Veestallen. De Oude Toren uit Berkel Enschot staat tweede op de ranglijst (Staunton heeft een ronde minder gespeeld). Op grond van de rating was misschien de verwachting dat de hoge borden voor ons de punten binnen moesten halen en de lagere borden de schade moesten beperken.
Vanwege de grote belangstelling om ook eens van een winnend team deel uit te mogen maken, stond ik mijn plaats grootmoedig af om naast de doos met verbandmiddelen, krik, reservewiel en de natte spons mijn team te steunen. Nico stond op het golfveld aan zijn handicap te werken.

De meeste aandacht (van alle spelers) trok de partij van André aan bord 5. Zijn tegenstander gebruikte nauwelijks tijd en trok in wild west-stijl ten aanval. Twee torens investeerde hij in die aanval, die na secuur verdedigen door André en ontwijken van eeuwig schaak al snel doodliep. Puntje voor ons.
Ondertussen stonden Jacques en Arco goed, maar van de overige partijen was nog weinig te zeggen. Marc had de koning van zijn opponent in een kooi gezet, waar die niet uit losgelaten kon worden. Met gereduceerd materiaal en ongelijke lopers werd snel tot remise besloten. Inmiddels scoorde Jacques een fraai punt in een stelling met enkele gelijktijdige penningen.

Rustig spelend bouwde Arco zijn voordeel uit tot maar liefst vier vrijpionnen. Winst was een kwestie van tijd, maar ondertussen vielen de klappen aan de andere kant. Suus was aan bord 6 tegenover een voor het eerst opgestelde sterke speler terechtgekomen. Hij hield goed stand in een ogenschijnlijk volkomen gelijk eindspel. Eén foutje bleek toen echter fataal.
Terwijl aan bord 1 en bord 8 door Ted en door Pieter zeer tactisch de vrede werd getekend, beide in gelijkwaardige, maar nog niet helemaal uitgespeelde stellingen, kapseisde Hans aan bord 7. Hij had een stuk gewonnen, maar daardoor raakte zijn stelling enigszins uit evenwicht. Winst was wel degelijk mogelijk, remise zeker, maar in het eindspel greep hij mis en moest het punt aan de tegenstander laten.
Omdat Arco inmiddels onverstoorbaar de winst had binnen geroeid, leidde dit niet tot schade:
4 ½ – 3 ½ tegen onze naaste belagers.          

Op 23 april kunnen we onder het klaverjassen bij de buren geruisloos kampioen worden van de klasse 6F van de landelijke competitie der Koninklijke Nederlandse Schaakbond.

Zo niet: dan moeten we op 21 mei tegen Best Moves onbarmhartig toeslaan.

Wanneer men een vreemde schaakmogendheid benadert, geschiedt dit het best door in steeds kleinere cirkels rond het clubhuis te rijden. Na een concentrische inventarisatie van het strijdterrein en de belendende percelen, kwamen wij duizelend van de vele indrukken aan in de pastorie in Dongen, waar men reikhalzend naar onze komst uitkeek.
Ook waren speciaal voor onze komst geplastificeerde gedragsregels over het gebruik van WC-papier en het bedienen van de verwarming aangebracht. Kennelijk moeten we nog werken aan ons imago.

De sfeer was gemoedelijk, de pastoriehond betrok zonder aanzien des persoons iedereen in zijn warme aandacht, er was een ruim bemeten koelkast met dranken. En we hadden gemiddeld ruim 100 Elopunten meer dan DSC-C.  Kortom: een ideale situatie om de schande van de laatste plaats in de competitie teniet te doen.
Toen ik na een half uurtje eens rond ging kijken, leken we aardig op streek: André aan bord 1 stond actief, Jacques toog met een dame op d4 ten aanval. Captain Hans en ik stonden degelijk. Hier was beslist uitzicht op een kleine overwinning, met optie op een historische zege.
De volgende wandeling leverde een ander beeld.
André was een pion kwijt, maar zijn stukken stonden actief, de stelling van Jacques was in een ravage veranderd omdat stukwinst dameverlies betekende. Hans, herstellende van ziekte en hondenbeten (niet van de pastoriehond), was ook al een stuk kwijt, ik stond nog steeds goed. Oordeel en plan: dichtknijpen die billen en hopen op misgrepen bij de tegenstanders.
Toen ik – misgrepen van mezelf en die van mijn tegenstander negerend – de winst binnenhaalde, was bovenstaand plan al achterhaald. Dré verloor en kreeg de complimenten voor zijn goede spel, Jacques verloor zonder complimenten en Hans miste de kans op pat in de slotstelling.

Omdat we op de heenweg het terrein goed hadden leren kennen, namen we over het fietspad de kortste weg naar huis.
Bij thuiskomst nog een inzicht: De auto van Jacques heeft nogal een lage instap. Wie ziet hoe wij onszelf na een lange rit uit het vervoermiddel hijsen, zal zich de veerkracht kunnen voorstellen waarmee wij de volgende ronden zullen toeslaan. Met ons zijn ze nog niet klaar, al is er ruimte voor verbetering.

DSG C – RSG B  3 -1