Roosendaalsch Schaak Genootschap

Wie op weg gaat naar Steensel neme bij voorkeur een GPS van 17 jaar oud, want zo kun je de A2 (geen veld op het schaakbord, maar een snelweg) op verscheidene manieren missen. Met Marcs warme worstenbrood en een goed humeur waren we onderweg, 7 man sterk. Dat is er eentje te weinig, maar datzelfde euvel speelde bij onze tegenstander, zodat er een bordpunt minder te verdelen was.

We waren te gast in buurthuis de Höllekes, vaste locatie van de Kemppion (die van “we are the Kemppions”), één van de drie verenigingen die samen extern spelen onder de naam Kempen Combinatie. Prima zaal, goed functionerende bar, niets op aan te merken.  Teamcaptain en eerstebordspeler was oud-Roosendaler Loek Overes.

Toen de partijen begonnen ging Frans aan bord 7 als een dolle te keer: open lijnen en diagonalen, vorken en familieschaakjes, er was geen houden aan. Zijn tegenstander kon enige kreunen van ontzetting niet onderdrukken en moest opgeven. Toen waren we nog maar net een uur bezig.

Ook aan mijn rechterzijde was gekreun te horen: Dré pakte aan het vijfde bord een centrumpion mee en koerste snel af op zijn vijfde zegen in vijf ronden, voor het eerst tegen een tegenstander mét een rating!    Ik kreeg aan bord zes b4 tegen me (geen snelweg, een veld op het bord), kwam gedrukt te staan, maar door wat mindere zetten raakte wit het initiatief kwijt en kon ik snel het punt noteren. Daarop verplaatsten wij ons naar de bar, waar het met onze tegenstanders nog zeer gezellig werd. De wereld is diverse malen verbeterd, de voordelen van korfbal boven bridge (=gemengd douchen) zijn besproken en het DKR is door ons in uiterst verleidelijke termen gepresenteerd.

Ondertussen werd er aan de borden 1 t/m 4 nog hard gewerkt. Jacques leek moeilijk te staan, maar wist zich los te werken en won gedecideerd. Nico incasseerde weer een fraaie overwinning en zit met 4 ½ uit 5 Dré op de hielen.
Marc heeft vrij goed gestaan in zijn partij, maar maakte in het eindspel een vergissing en kon een vrijpion toen niet meer tegenhouden. Ted speelde secuur en had de stelling in een dodelijke greep, waaruit geen ontsnappen mogelijk was. Ook hij kwam daarmee op 4 ½ punt.

Met deze 1 – 6 overwinning gingen wij – dus uitsluitend over de wegen die er 17 jaar geleden al lagen  – terug naar de Veestallen, waar ons een welverdiend culinair festijn wachtte. De halve hanen hadden nog een tweede helft en de wijnen smaakten voortreffelijk.

We staan stijf op kop met nog twee ronden te gaan en met een modelscore van 10 matchpunten (van de 10) en 30 bordpunten (van de 38). Kortom: er kan nog van alles misgaan, maar er dreigt een kans…

De avondcompetitie van de NBSB, wat was dat nou ook alweer? Lang geleden, denk ik.
Ik weet nog goed dat we met ons dartele viertal in diverse sportkantines de Nescafé en bessenwijn kwamen proeven, hele gesprekken voerden met de huispapegaai, weg moesten duiken voor pijltjes gooiende inboorlingen en daarna met beperkt succes maar altijd met buitengewoon goed humeur weer op huis aangingen. Het lijkt nu eeuwen geleden.

Wie het ook niet meer zo helder voor de geest stond was Ampie, zodat de ontvangst van de bezoekende teams buiten op de stoep moest plaatsvinden. Dit euvel was gelukkig snel verholpen en in no time stond er een min of meer ordelijke en verwarmde schaakzaal in het beste café van Roosendaal.

Het B-team trad aan zonder captain, want die had een vergeefse sollicitatie lopen bij het A-team, maar zijn coaching vanaf de bar bracht ons team moed en vertrouwen. Dat was nodig ook, want SV Oisterwijk A kwam met een sterk team aanzetten, gewapend met builen shag en een gemiddelde plusrating van ruim 100 punten. Daarbij zaten diverse schakers waartegen we in november met het zaterdagteam in Oisterwijk speelden. Ik mocht tegen dezelfde tegenstander als toen op revanche hopen voor een smadelijke nederlaag.  

De eerste slag viel aan bord 2, waar Suus na een ongelukkige opening al snel de vlag moest strijken. Ondertussen kwam Jacques aan bord 3 vanuit een Caro-Kann met een mooie aanval langs de a-lijn. Zijn tegenstander moest een kwaliteit offeren, terwijl zijn pionnenstelling een ravage was: 1-1.

Nico knutselde gewoontegetrouw aan een mooie stelling met wederzijdse kansen en weinig tijd. Ik kreeg een opening voor me, waarvan de eerste twee zetten me helder voor de geest stonden, maar de rest niet. Desondanks kreeg ik tot twee keer toe de kans om de partij met briljante zetten te beslissen. Ik koos echter voor een variant die rechtstreeks naar remise leidde, ware het niet dat mijn tegenstander een stuk weggaf: 2-1

Nico ging langzaam maar uiterst eervol ten onder tegen zijn 1900+ tegenstander. Niemand verliest graag, maar de slotstelling was buitengewoon fraai. 2 -2

De rode lantaarn in deze competitie gaat naar een ander team, achter in het peloton loeren wij – nog altijd behoorlijk dartel – op een kans om toe te slaan.

Ben Cartens

Doordat vrijwel coronamaatregelen vervallen zijn, kunnen we de interne competitie weer vervolgen.

Hierbij de nieuwe data voor de competitie:

Ronde 6: 14 maart 2022

Ronde 7: 21 maart 2022

Ronde 8: 4 april 2022

Ronde 9: 18 april 2022

Inhaaldagen zijn op 7 maart en 28 maart en 11 april.

Cijfers zeggen niets. Ze kunnen de werkelijkheid zelfs geniepig vertekenen. Zo is het team van Stukkenjagers 7 sterker dan Stukkenjagers 6, zijn spelers met een rating van 0 soms even sterk als   spelers met een eerbiedwaardige, in vele jaren opgebouwde rating en vervliegt de waarde van aandelen en crypto’s bij het minste zuchtje zijwind. Deze en soortgelijke mijmeringen kon men horen voor en na de boeiende match tegen Stukkenjagers 7. Want er werd e i n d e l i j k weer eens serieus gespeeld en onze matadors toonden zich fris en fruitig en leden geenszins onder coronacorrosie. 

De Tilburgers hadden zich ten doel gesteld om met minstens één punt uit Roosendaal terug te keren (het dubbele van het 6e team) en dit doel werd ruimschoots gehaald.
Zij trachtten ons uit het evenwicht te brengen door te verschijnen zonder pennen, notatieformulieren of teamleider en hadden het tactisch vernuft om tegen ons ratingkanon André dezelfde ratingloze speler te zetten als Stukkenjagers 6. Het mocht echter niet of nauwelijks baten:

Marc opende na een uur en drie kwartier spelen de score. Volgens hemzelf een partij die barstte van de fouten aan weerskanten, maar het punt tellen we gewoon. Hans kwam in een gesloten stelling waar een Winnende Wandelkoning sierlijk voor zijn pionnen uitliep en het pleit beslechtte: 2-0.
Dré verpletterde zijn tegenstander min of meer vanuit de opening en mocht met een dame meer het punt incasseren. Hij scoorde daarmee vier uit vier, hetgeen helaas niet in rating vertaald zal worden.
Suus won een stuk, maar moest daarna wel twee centrumpionnen teruggeven. Hij wist echter snel alles af te ruilen en kon de vijandelijke pionnen opvegen. Ik bereikte aan het zesde bord een klein voordeel en wist dat tegen mijn gewoonte in vast te houden. Toen ik krap in mijn tijd kwam te zitten, kreeg ik de gelegenheid om de vijandelijke stelling in één keer op te blazen.
5-0 dus en de kurk kon van de fles.

Aan het eerste bord was Ted ondertussen in een moeilijke stelling terecht gekomen met een toren tegen twee lopers en het zag er niet goed voor hem uit. Aan het achtste bord kwam Pieter ondertussen met twee pluspionnen uit de verwikkelingen tevoorschijn. Maar als je even niet oplet is alles weer anders: Ted goochelde er op een of andere manier toch nog een remise uit en Pieters  voordeel verPieterde tot een gelijke stelling, ook remise en dus 6-1.

Er restte nog één partij, uiteraard die van onze bedachtzame Nico die kalm als altijd aan een degelijk opgezette partij werkte. Terwijl aan de bar het feest al in volle gang was, de soep al op stond en er nog enkele kubieke meters carnavalskranten de deur uit gingen, gebruikten beide spelers de maximale speeltijd, om na wat mindere zetten toch op remise uit te komen.

RSG 1 – Stukkenjagers 7:     6 ½ – 1 ½   We gaan op kop in de competitie, los van het peloton. Wie alleen op het uiterlijk afgaat zal de vergelijking ontgaan, maar wij vonden onszelf sterk op Irene Schouten lijken: kracht, souplesse en een winnaarsmentaliteit.
Al weten wij niet zeker of zij na afloop van haar wedstrijden ook breed uit eten gaat bij Ampie. Ampie zwijgt daarover.

RSG I – Stukkenjagers 6 7 1/2 – 1/2

Van een totale walk-over zullen we niet spreken, want er werd hier en daar wel degelijk strijd geleverd, maar soms zit het gewoon mee en loopt alles op rolletjes. Het was een wonderlijke dag, want pas om 20.00 uur werd vrijdag duidelijk dat we inderdaad konden spelen en ook nog eens in ons vertrouwde speelhol De Veestallen. Een dag voor lockdown nummer zoveel verwachtten we van Stukkenjagers 6 een team, bestaande uit stuiterende 11-jarigen onder leiding van een vriendelijke onderwijzer, allemaal met een rating van nul en een toekomst van 1800+. We hadden daartoe al snoep met extra kleurstoffen klaarliggen, maar er verscheen een gezelschap van vriendelijke heren op leeftijd, eigenlijk net zoiets als wij zelf zijn. Herstel, zoals wij een jaar of tien geleden waren.  
Al snel stonden we op alle borden goed. Marc overspeelde aan bord 3 zijn tegenstander, kreeg twee dames op het bord en won binnen een uur veel materiaal: 1-0. Ik speelde aan bord 7 een gambietvariant waarbij je niet een pion inlevert, maar er eentje krijgt. In een ingewikkelde stelling greep mijn tegenstander mis en verloor een stuk. 2-0.  Suus won bij zijn seizoensdebuut aan bord 5 kort na de opening al een stuk. Zijn tegenstander ruilde af naar een eindspel met een pion en een stuk minder. Daar weten ze in Hoeven wel raad mee: 3-0. Dré kwam aan bord 6 ook snel goed te staan en won paard en pion 4-0.
Onze andere debutant Pieter speelde aan bord 8 degelijk en geconcentreerd, kwam 2 pionnen voor en zette de koning van tegenstander zwaar op de tocht. Toen hij ook nog een dame won vond de tegenstander het welletjes 5-0. Aan bord 1 weerde Teds tegenstander zich kranig, maar kwam in een eindspel terecht met 6 tegen 7 pionnen en verder niets. Net iets voor Ted: 6-0.Jacques speelde aan het vierde bord een zeer goede partij. In de eindstelling hadden beide spelers nog een loper en Jacques 2 pionnen meer, die de tegenstander met de koning kon blokkeren. Er zat helaas niet meer dan remise in. 6 1/2 – 1/2. Sommigen zouden al te licht de neiging hebben om Jacques dit puntverlies na te dragen. Echter: denk je eens in hoe het is om in Tilburg thuis te komen, waar je liefhebbende vrouw en je stralende kinderen je opwachten in de hoop op minstens een dragelijk resultaat tegen de Roosendaalse beulen. Als je dan met dichtgeknepen keel moet bekennen dat je met 8-0 bent afgedroogd, kun je op zolder slapen en rest er niets meer van je ouderlijk gezag. Jacques is natuurlijk in alles een heer en voorkwam aldus een smadelijke aftocht voor onze tegenstanders.

Nico speelde ondertussen aan bord 2 een rustige positionele partij. Hij kreeg steeds meer overwicht en won een stuk. Toen zijn aanval dreigde los te barsten gaf de tegenstander het wijselijk op. 7 1/2 – ½ en nog maar net 4 uur.
Ampie kon de champignonsoep opzetten.

Nippend aan een enkel glaasje en onder het genot van een voortreffelijke maaltijd keken wij terug op een welbestede middag.
Dat een succesverhaal zich snel verspreidt, bleek wel uit het feit dat enkele schakers uit de omgeving hun neusje schroomvallig tegen het raam drukten en via hun zaakwaarnemers lieten weten ook wel in te zijn voor een plaatsje in het Dream Team.
Misschien volgend jaar, jongens, misschien volgend jaar…    

Ben Cartens

Ziekte, studiedagen, vakanties, toernooien in het buitenland, gezinsgeluk: alles werd aangegrepen om maar niet naar Oisterwijk af te hoeven reizen. Uw veelgeplaagde teamleider kwam niet verder dan zeven diehards, nauwkeurig ingedeeld volgens rating en evenredige kleurverdeling, ook wel De Wet van Ted genoemd.
Het was een prachtige dag waarop The Magnificent Seven de reis aanvaardden, een zeer geschikte dag om bijvoorbeeld weer eens een gedeeltelijke lockdown in te voeren. De laatste aerosolen waren ’t Molentje te Oisterwijk nog maar net ontvlucht toen wij daar met onze QR-codes in de aanslag aan kwamen lopen.
Ter plaatse moesten we constateren, dat hun missingmanformatie het eerste bord leeg liet en de onze het achtste. Om niet meteen met bonje te beginnen, hebben wij ons naar de gastheer geschikt, waardoor er ineens niets van de kleurverdeling klopte en de Wet van Ted onmiddellijk op zijn houdbaarheid beproefd moest worden. Resultaat: Sommigen kwamen aan een onverantwoord hoog bord terecht (ik), anderen zakten in de rangorde (Ted – die van de Wet). Het duurde even voordat iedereen begreep aan welk bord hij zat en aan welke kant van dat bord, maar toen kon de strijd in een fleurig decor van plastic bloemen en retrokunst een aanvang nemen.

Invaller Rob opende de score. Snel spelend en niet zuinig met materiaal, bereikte hij een moeilijke stand, waarin je makkelijk een fout maakt. Dat deed hij helaas ook en het punt ging naar zijn jonge tegenstander. Kort daarna maakte Ted alweer gelijk. Aan bord 3 belandde hij in een gecompliceerde stelling waarin alleen Df2 de weg naar winst betekende. Je moet het even zien, maar Ted zag het: 1-1
Dré was ondanks zware ratingschade aan het tweede bord beland en hij beloonde dit blijk van vertrouwen: zijn tegenstander gaf een dame weg. Dat klinkt makkelijk, maar je moet de tegenstander daartoe wel eerst de gelegenheid bieden. Aan bord 7 kampte Hans met serieuze problemen langs de h-lijn, kwam er niet echt uit, maar bood op een geschikt moment remise aan. Helaas moest ik aan bord 6 de vlag strijken, nadat een onnauwkeurigheid in de opening mij noodlottig werd. Spartelen hielp niet, het stond weer gelijk.

Er resteerden nog twee partijen: Arco was verwikkeld in een scherpe strijd waarbij heel het bord open lag en ook hier de h-lijn voor problemen kon zorgen, Nico schoof in een dicht woud van pionnen langzaam op. Het zag er voor beiden redelijk uit, maar het waren allebei stellingen, waarin een foutje fataal kan zijn.
Een compliment aan beide matadoren is hier op zijn plaats: Tegen vijven wordt de druk groot, de zaal rumoeriger en we zijn al niet meer van de jongsten. Een foutje is zo gemaakt, een gewonnen partij kan zomaar remise lopen of zelfs verloren gaan. Onverstoorbaar schoof Arco uiterst nauwkeurig naar de winst, waarbij hij een aantal cruciale zetten moest weten te vinden. Nico weerstond een salvo van schaakjes, manoeuvreerde rustig en precies en rukte met a-pion en h-pion op. Hulde, heren!

We staan op kop in de competitie, mede dankzij een zege van Staunton op Oude Toren. Diverse frisgewassen jonge schakertjes, verspreid over de provincie en voorzien van een volstrekt fictieve rating van 0 punten, popelen inmiddels om de eerbiedwaardige dinosauriërs uit Roosendaal tegen de vlakte te werken. Waakzaamheid is derhalve geboden! 

Ben Cartens

Door tijdens de vierde ronde van de interne competitie de met wit spelende Ron Höfer te verslaan, heeft Ben Cartens niet alleen de koppositie in de B-groep heroverd, maar ook Höfer als concurrent voor de titel in de B-groep geëlimineerd. In de A-groep blijft de strijd om het winterkampioenschap ongekend spannend. Marc Naalden en Erik van Elven wonnen hun partijen maar ook Arco Schumacher, die de buit verdeelde met Ted van Eck, zijn met Jan Schuurmans nog volop in de race.

Ben Cartens speelde tegen Ron Höfer een perfecte partij. De met wit spelende Höfer kwam weliswaar beter uit de opening, maar ging hierna iets te voortvarend ten aanval. Zwart zag zijn kans schoon toen zich tactische mogelijkheden voordeden met groot gewin van materiaal als gevolg. Patrick Heijnen behaalde tegen Leo Phernambucq zijn eerste overwinning. Phernambucq startte goed en won een toren. Hierna opende hij met een schaakzet van zijn dame de hele stelling. Hij had echter verzuimd zijn stukken op de damevleugel te ontwikkelen en hier zag Heijnen zijn kans schoon. Met een toren/paard-aanval zette hij zijn tegenstander mat. De partij tussen Pieter de Nijs en Rob Verbeek mondde uiteindelijk uit in een zwaarbevochten overwinning voor de met wit spelende De Nijs. Het was een partij die Verbeek had gewonnen als hij het eindspel goed in de hand had gehouden. De Nijs kwam op de linkerflank helemaal vast te staan en Verbeek kon zijn stukken verder ontwikkelen. Hij gaf een licht stuk weg, maar won dat nog voor het eindspel terug. Het gebruik aan routine tijdens het eindspel brak hem op.

In de A-groep heeft Arco Schumacher nog niets verloren, maar de partij tegen Ted van Eck resulteerde wel in zijn derde remise. Ted van Eck won al snel een pion, maar hierdoor kon Schumacher een grote aanval opzetten. Na nog een pionwinst voor Van Eck werd het zetherhaling en dit leverde voor beide schakers een half punt op.

Zaterdagcompetitie

Ook stond de tweede ronde van de zaterdagcompetitie op het programma. RSG won al van Staunton, maar bleek nu ook te sterk voor SVO Oisterwijk De Roosendaalsche Schaakgenoten wonnen met 4½-2½. Toch bleef het lang spannend. Op het laatste bord kon Rob Verbeek het niet waarmaken tegen jeugdspeler Xander Karafantis en hij mocht als eerste zijn stukken in de doos opbergen. Maar de 1-0 achterstand werd in Roosendaals voordeel gecorrigeerd door winstpartijen van Ted van Eck en André van de Laar op de eerste borden. Omdat Hans Ravestein op het zevende bord geen winstkansen zag en genoegen moest nemen met een remise en even later Ben Cartens in Cor Zijlmans zijn meerdere moest erkennen, was de balans volledig hersteld: 2½-2½. Nico Kloosterboer en Arco Schumacher moesten het op het derde en vierde bord gaan opknappen voor de Roosendalers. Het werden twee sprankelende partijen. Na de fraaie winst van Arco Schumacher volstond een remise van Nico Kloosterboer tegen Hans van Orsow. Maar Kloosterboer haalde zelfs het volle punt binnen. Zelf qua tijd, vaak zijn grootste tegenstander, troefde hij Van Orsow af.

Uitslagen A-groep: Frank Rockx-Marc Naalden 0-1, Ted van Eck-Arco Schumacher ½-½, Nico Kloosterboer-Erik van Elven 0-1.

Stand: 1. Arco Schumacher 5-3½, 2. Jan Schuurmans 4-3, 3. Erik van Elven 4-3, 4. Marc Naalden 4-2½, 5. Ted van Eck 4-2, 6. Nico Kloosterboer 4-1, 7. Frank Rockx 4-1, 8. André van de Laar 3-1, 9. Jacques Smits 4-1.

B-groep: Leo Phernambucq-Patrick Heijnen 0-1, Pieter de Nijs-Rob Verbeek 1-0, Hans Ravestein-Ab Witkamp ½-½, Ron Höfer-Ben Cartens 0-1.

Stand: 1. Ben Cartens 4-3, 2. Frans Jonkers 4-2½, 3. Hans Ravestein 3-2, 4. Pieter de Nijs 4-2, 5. Leo Phernambucq 4-2, 6. Ron Höfer 3-1½, 7. Patrick Heijnen 3-1½, 8. Ab Witkamp 3-1, 9. Rob Verbeek 4-½.

22 oktober togen wij naar Tilburg alwaar we speelden regen het D-team. In dit team spelen normaliter vader en zoon de Veth alsmede Ger IJzermans. Ger was helaas geblesseerd en ook een andere speler was verhinderd. Kennelijk waren ze zo bang van ons dat ze 2 sterke vervangers hebben ingehuurd. Het ratinggemidelde van het KiNG-team was 235 punten hoger dan dat van de matadors van RSG, dus we hadden feitelijk al gelijk de eerste bus naar huis kunnen nemen, maar sportief als we zijn namen we de handschoen op.

De eerste nul was voor de captain, die een dappere koningsaanval van z’n opponent niet kon weerleggen. Mooi kwaliteitsoffer en sterk uitgespeeld. Nico speelde tegen Bo heel lang een gelijk opgaande partij, maar naarmate zijn klok verder doortikte raakte hij de draad kwijt, raakte materiaal kwijt en kwam in een hopeloze stelling terecht. Suus speelde tegen Dewi Vermeulen (voormalig meisjeskampioen tot 16 jaar) en kwam in een partij terecht waar hij constant moest keepen, zoals hij het noemde en deed dat goed. Uiteindelijk bood Dewi remise aan in een ongeveer gelijke stelling, waarschijnlijk omdat haar klok iets te snel tikte. Zowaar een halfje. Omdat we maar 3 spelers op de been konden brengen moesten we naarstig op zoek naar een invaller en die vonden we in onze voorzitter Ron, die in z’n eigen trein naar Tilburg kwam. Dank! Ron speelde tegen Christ zoals zo vaak weer zeer taai. Elke keer als je denkt dat hij omvalt vindt hij weer een zet. Christ zat wanhopig met zijn hoofd te schudden. Ze waren de laatsten in de goed gevulde zaal van buurthuis de Boomtak die nog aan het spelen waren. Uiteindelijk doemde een sterke loper op in open koningsstelling van Ron, die prima samenwerkte met een batterij op de g-lijn het was niet meer te houden.

Cappie

ROOSENDAAL – De schakers van RSG A en RSG B voelden zich als koeien die voor het eerst weer de wei in mochten. Na vele maanden droog te hebben gestaan, mocht eindelijk weer een keer voor het echie gespeeld worden tegen vreemde mogendheden. In de eerste klasse moest RSG A het opnemen tegen Baronie A. In de tweede klasse troffen RSG B en BSV B elkaar. De Roosendaalse hoofdmacht, met gastspeler Nico Kloosterboer in de gelederen, bracht het er met een 2-2 puntendeling nog het best vanaf. Voor RSG B werd het een kansloze missie tegen een overmacht aan Bergse ratingpunten. BSV B won met 1-3.

Toch zag het er voor RSG A na een fraaie overwinning van Marc Naalden op Jasper Willeboordse nog niet zo slecht uit. Zeker niet nadat op de borden drie en vier Arco Schumacher en Nico Kloosterboer en remise in de wacht hadden gesleept. Een remise van Jan Schuurmans tegen Willem van der Linden was voldoende om de matchpunten in Roosendaal te houden, maar het lukte niet. Toch had teamcaptain Marc Naalden vrede met de puntendeling aan het begin van het seizoen. BSV had voor het treffen met de Schaakgenoten voor een uiterst tactische bordbezetting gekozen door de sterkste pionnen Oliver de Hert en Angelique Osinga niet achter de eerste twee, maar achter het eerste en vierde bord te posteren. Met een overmacht van bijna 500 ratingpunten maakte Osinga de opdracht van Ben Cartens op het vierde bord al bij voorbaat tot een kansloze misse. Door de fraaie remise van André van de Laar op bord een tegen Oliver de Hert was voor de Roosendaalse Schaakgenoten nog niet alle hoop vervolgen. Zeker niet omdat ook Jacques Smits op het tweede bord een half punt won tegen André van der Graaf. Dit waren twee remises waar de niet spelende captain Hans Ravestein op voorhand voor had getekend. Maar het verlies van Ben Cartens kon op het derde bord door Frank Rockx alleen worden gecompenseerd door winst op Pieter-Jan Demmers en dat bleek een te zware taak waardoor de matchpunten mee naar Bergen op Zoom gingen.

Interne competitie

Voor de interne competitie werden twee inhaalpartijen gespeeld, die beide een verrassende uitslag opleverden. Leo Phernambucq won van Ab Witkamp en Rob Verbeek sleepte tegen Patrick Heijnen een remise in de wacht. Ab Witkamp was niet erg scherp in zijn partij tegen Leo Phernambucq. Hij verloor tijdens de opening al een pion. Met een aantal actieve zetten zorgde Phernambucq ervoor dat zijn stukken optimaal stonden. Tijdens het middenspel verloor Witkamp twee lichte stukken, waarna hij besloot zijn tegenstander te feliciteren en de stukken terug in de doos te doen. De met wit spelende Rob Verbeek bood goed tegenstand aan de qua ratingpunten sterkere Patrick Heijnen. Het werd een gelijkopgaande partij, waarin Heijnen als snel besloot om stukken te ruilen. Na dertien zetten waren alle lopers van het bord. Qua lichte stukken bleef er voor beide schakers slechts een paard over. Heijnen won later in de partij een pion, waardoor hij met voordeel aan het eindspel begon. Het lukte echter niet om dit uit te bouwen. Nadat Verbeek elf keer schaak had gegeven, besloot zwart tot remise.

Wie zich een RSI naar beneden scrolt op de site van de schaakbond, treft helemaal onderaan poule F6 aan, met daarin ons zaterdagteam. De weg naar het landskampioenschap is dus lang en met voetangels en klemmen bezaaid, maar daardoor laten wij ons voorlopig niet ontmoedigen. Na de pandemiepauze ging het tenminste weer eens ergens om.

De voorbereiding was uitstekend: Lichtknopje gevonden, stoelen grondig gerestaureerd door Ted met een heel assortiment aan tangen en ook nog eens op kleur gesorteerd: Witte stoelen voor de witspelers, zwarte voor de zwartspelers. Maar niet alleen aan de vorm, ook aan de inhoud was gedacht. Al jaren geleden hebben we Dré achter de linies in Etten-Leur gedropt om ons op de tactiek van Staunton voor te bereiden. Volgens de ratingcijfers zouden we kansrijk moeten zijn, maar Staunton betoonde zich een taaie tegenstander en zette tegenover Dré nou juist de enige schaker uit Etten-Leur en overige gebiedsdelen die hij níet kende.

Het team van Staunton arriveerde wat laat (verdwaald, dat krijg je met een naam als Ergens Anders), maar het ging al snel los aan alle borden. Toen de eerste koffie nog maar net was uitgeserveerd vroeg Hans aan het 7^e bord mij met benauwde stem of hij remise mocht aanbieden. Aangezien hij straal verloren stond en zijn tegenstander driftig “nee” schudde ging dat feest niet door.
Aan het 8^e bord (weer scrollen, verder kan niet) meende ik een behoorlijke partij te spelen die ik uiteindelijk won. Bij analyse bleek het aan beide kanten een festival van gemiste en niet begrepen kansen, afzwaaiers en blindgangers te zijn, die we maar snel aan de vergetelheid prijsgeven, maar het stond wel 1-0 voor ons.

Jacques had aan het 5^e bord een ingenieus schijnoffer gebracht waarmee naast het geïnvesteerde stuk ook enkele pionnen zouden meekomen. Die pionnen kwamen wel, maar het stuk niet en dat is altijd jammer: 1-1.
Marc was sterk uit de opening gekomen en speelde de partij rustig en geconcentreerd uit: 2-1, maar kort daarna was het alweer gelijk. Arco – toch in topvorm de laatste weken – bestookte zijn opponent in opperbeste stemming met een spervuur aan remisevoorstellen, maar met alleen ongelijke lopers op het bord en twee pionnen minder was het niet te houden.  2-2
Hans had zich inmiddels wonderbaarlijk uit de verdrukking weten te manoeuvreren en stond misschien zelfs beter. Het wachten is op een puntentelling met extra tienden voor plusremises, maar voorlopig was het 2 ½ – 2 ½.

Nu moest er onderhand toch wel tekening in de strijd gaan komen. Aan de resterende borden zag het er goed voor ons uit. Eerst tikte onze “mol” André het punt binnen door in een actieve partij pionwinst naar het eindspel te brengen. Nico stond al langere tijd iets beter, kwam niet eens in tijdnood, stootte op met een vrijpion en incasseerde soeverein en beheerst de winst.
Resteerde nog de strijd aan het eerste bord. Daarover zou ik graag verstandige dingen zeggen, maar dat lukt me niet, zeker niet na de uitleg van Ted. Ik hou het op ”heel lastig en  met wederzijdse kansen”, maar uiteindelijk won Ted wel degelijk.
5 ½ – 2 ½, een mooie winst die zeker niet zonder strijd tot stand kwam. Na afloop trok een deel van het team naar De Bonenkoning, waar Ampie ons een voortreffelijke maaltijd voorzette ter begeleiding van onze beschaafde en altijd hoogstaande conversatie.
De notulen daarvan zijn verloren gegaan.

Ben Cartens

“The bunch of happy bastards” (J. Smits)